ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ
ΧΑΙΡΕ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΝ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά ὁδηγηθεῖτε στό ἱστολόγιο: ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ 3

Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Πῶς θά σωθοῦμε-Ὁμιλίες ὀρθόδοξης κατήχησης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου | Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

Πῶς θά σωθοῦμε-Ὁμιλίες ὀρθόδοξης κατήχησης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου | Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

Πῶς θά σωθοῦμε-Ὁμιλίες ὀρθόδοξης κατήχησης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου | Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀπομαγνητοφωνημένες ὁμιλίες σέ 12 μέρη γιά ἐκτύπωση | Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017

8ο Μέρος, Ἡ μορφή τοῦ Γέροντα 3. Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου-Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

8ο Μέρος, Ἡ μορφή τοῦ Γέροντα 3.

Συνεχίζουμε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τόν Ἅγιο Σιλουανό τό κεφάλαιο πού περιγράφει ὁ μακαριστός Γέροντας Σωφρόνιος τή μορφή τοῦ Γέροντα. Εἴμαστε στό σημεῖο πού ἔχει ἀνατεθεῖ στόν Ἅγιο Σιλουανό ἕνα ὑπεύθυνο διακόνημα, νά ἐπιστατεῖ σέ μιά ὁμάδα ἐργατῶν. Εἶναι τά χρόνια πού ὑπῆρχαν χιλιάδες μοναχοί στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, στό ρώσικο μοναστήρι, ὁπότε ὑπῆρχαν καί πολλοί ἐργάτες.
«Εἶχε στίς διαταγές του ὥς διακόσιους ἐργάτες. Τό πρωί, γυρνοῦσε τά ἐργαστήρια καί ἔδινε γενικές γραμμές στούς ἀρχιεργάτες καί μετά γύριζε στό κελλί του, νά κλάψει «γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ». Δέν καθόταν πάνω ἀπ’ τό κεφάλι τους, θά λέγαμε ἔτσι λαϊκά. Δέν ἀσκοῦσε αὐστηρή, ἀσφυκτική ἐπιτήρηση, ἀλλά γυρνοῦσε στόν Θεό καί προσευχόταν. Προσευχόταν γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ, γιά τούς ἐργάτες του καί γιά ὅλους ὅσους γνώριζε καί γιά ὅσους δέν γνώριζε..
«Ἡ καρδιά του πονοῦσε γιά τούς ἐργάτες καί ἔχυνε δάκρυα γιά καθένα τους: «Νά ὁ Μιχάλης, ἄφησε τήν γυναῖκα του καί τά παιδιά στό χωριό καί ἐργάζεται ἐδῶ σ’ ἐμᾶς γιά λίγα γρόσια». Ἐρχόντουσαν ἀπό τήν Ρωσία, δηλαδή, γιά νά ἐργαστοῦν. «Πῶς νά αἰσθάνεται τόσο μακριά ἀπό τό σπίτι του χωρίς νά βλέπει οὔτε τήν γυναῖκα οὔτε τά ἀγαπημένα του παιδιά… Νά ὁ Νικήτας. Μόλις παντρεύτηκε καί ἐγκατέλειψε τήν νεαρή γυναῖκα του ἔγκυο καί τήν γριά μάνα του … Τί νά ἔνιωσαν τάχα, ὅταν ἀποχωρίζονταν ἀπό τόν νεαρό ἀγαπημένο γιό καί ἄνδρα; … Νά ὁ Γρηγόρης. Ἄφησε τούς γέρους γονεῖς του, τήν νέα γυναῖκα του καί δύο μικρά βρέφη καί ἦλθε ἐδῶ νά ἐργαστεῖ γιά ἕνα κομμάτι ψωμί.

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2017

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

7ο Μέρος, Ἡ μορφή τοῦ Γέροντα 2. Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης




Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ συνεχίζουμε τό 3ο Κεφάλαιο τοῦ Ἁγίου Γέροντα Σιλουανοῦ, πού ἔχει τίτλο «Ἡ μορφή τοῦ Γέροντα».
«Ἡ ἐξωτερική του διαγωγή ἦταν ἁπλή, μά συγχρόνως τήν στόλιζε μιά ἀναμφίβολη ἰδιότητα, ἡ ἐσωτερική εὐγένεια, ἤ, ἄν θέλετε, ἡ ἀριστοκρατικότητα στήν πιό σωστή σημασία τῆς λέξεως. Σέ ὅποιες συνθῆκες καί νά τόν συναντοῦσε ὁ ἄνθρωπος μέ τήν λεπτότερη διαίσθηση, δέν θά μποροῦσε νά παρατηρήσει σ’ αὐτόν ἄξεστες κινήσεις καρδιᾶς: ὅπως ἀντιπάθεια, ἀπροσεξία, περιφρόνηση, προσποίηση καί τά παρόμοια». Βλέπουμε, πόσο ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ λεπτύνει τόν ἄνθρωπο. «Ἦταν ἄνθρωπος πραγματικά εὐγενικός, ὅπως μπορεῖ νά εἶναι μόνο ὁ χριστιανός», ἁπλός, ἀνεπιτήδευτος, ἀνυπόκριτος.
«Ὁ Γέροντας ποτέ δέν γελοῦσε δυνατά οὔτε μιλοῦσε διφορούμενα. Δέν περιεγελοῦσε οὔτε ἀστειευόταν ἄλλους ἀνθρώπους». Ξέρουμε πόσο πολύ πληγώνει ἡ εἰρωνεία καί τό νά περιπαίζει κανείς τούς ἄλλους. «Στό συνήθως σοβαρό γαλήνιο πρόσωπό του ζωγραφιζόταν καμιά φορά ἕνα ἐλαφρό μειδίαμα, χωρίς νά ἀνοίγονται τά χείλη, ἐκτός καί ἄν μιλοῦσε». Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κατακρίνουν τόν λεγόμενο «βρασματώδη γέλωτα», αὐτό τό χαχανητό τό θορυβῶδες, γιατί δέν ἔχει μέσα του σεμνότητα. Μάλιστα, λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅταν κανείς χαμογελᾶ, νά χαμογελᾶ ἔτσι λίγο, καί ὄχι νά προκαλεῖ. Γιατί ἐκεῖνο πού κατεξοχήν ἁρμόζει στόν ἄνθρωπο εἶναι τό πένθος. Εἴμαστε ἐν μετανοία, στήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος, στήν ἐξορία. Καί τόν Κύριο, ὅπως ἔχει λεχθεῖ, ποτέ δέν Τόν εἶδαν νά γελᾶ, ἀλλά ἀρκετές φορές Τόν εἶδαν νά κλαίει.

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

Μοναστικοί ἀγῶνες 2, Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου 5ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης





Συνεχίζουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν Ἅγιο Σιλουανό καί εἴμαστε στό κεφάλαιο πού ἀναφέρεται στήν ἐμπειρία τοῦ Χριστοῦ πού εἶχε ὁ Ἅγιος, ὁ Ὁποῖος τόν καθοδήγησε μέ τά λόγια «κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι» καί κατάλαβε ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὅτι ἡ αἰτία πού εἶχε χάσει τήν Χάρη ἦταν ἡ ὑπερηφάνεια.
Συνεχίζει ὁ π. Σωφρόνιος: «Νέο στάδιο ἄρχισε στήν πνευματική ζωή τοῦ μοναχοῦ Σιλουανοῦ. Ἡ πρώτη ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου ἐνώπιόν του ἤτανε γεμάτη ἀπό ἀπερίγραπτο φῶς. Ξεχύθηκε πάνω του πλοῦτος ἀπό αἰσθήματα: πλῆθος ἀγάπης, ἡ χαρά τῆς ἀναστάσεως, τό ἀληθινό καί ἑδραῖο συναίσθημα πώς διάβηκε «ἐκ θανάτου πρός ζωήν» (Ἰω. 5,24)». Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη ἐμπειρία. Ἀλλά τήν ἔχασε τήν Χάρη καί ρωτάει: «Γιατί κρύφτηκε ἐκεῖνο τό φῶς; Γιατί τό χάρισμα δέν ἦταν ἀμετάκλητο, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Κυρίου: «καί τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἴρει ἀφ᾿ ὑμῶν»; (Ἰω. 16,22)», πού λέει στό δέκατο ἕκτο κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννη Εὐαγγελίου. «Ἀφοῦ ὁ Χριστός λέει ὅτι κανένας δέν παίρνει τήν χαρά σας, γιατί ἐγώ ἔχασα τήν χαρά μου;», ἀναρωτιότανε ὁ μετέπειτα Ἅγιος Σιλουανός. «Ἦταν ἄραγε τό δῶρο ἀτελές, ἤ ἡ ψυχή ἀνίκανη νά τό βαστάσει;». Προφανῶς τό δεύτερο…
Τώρα, μέ τήν δεύτερη ἐμπειρία, πού, θά θυμάστε, εἶχε προσπαθήσει νά προσκυνήσει τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί εἶδε μπροστά της ἕναν δαίμονα, ὁ ὁποῖος περίμενε τήν προσκύνηση… καί συνομιλώντας μέ τόν Κύριο, τοῦ εἶπε ὅτι αὐτό τό παθαίνει αὐτός πού ἔχει ὑπερηφάνεια. Τώρα, λοιπόν, κατάλαβε ὅτι αἰτία τῆς ἀπώλειας τῆς Χάρης δέν ἦταν ὁ Θεός οὔτε ἠ ἀτέλεια τοῦ δώρου ἀλλά ὁ ἴδιος, ἡ ὑπερηφάνειά του, ὅτι «ἡ ψυχή δέν κατεῖχε τήν σωστή γνώση καί οὔτε εἶχε τίς ἀπαιτούμενες δυνάμεις γιά νά τήν διαφυλάξει». Πῆρε ἀπό τήν ἀρχή τῆς μοναχικῆς του πορείας μία πολύ μεγάλη δόση Θείας Χάρης, ἀλλά ἡ ψυχή του δέν γνώριζε πῶς θά φυλάξει αὐτή τήν Χάρη. Γιατί τό ζητούμενο δέν εἶναι νά πάρει κανείς τήν Χάρη, ἀλλά καί νά τήν βαστάξει καί νά τήν φυλάξει.
Τώρα, ἡ δεύτερη ἐμπειρία, αὐτή ἡ φανέρωση τοῦ δαίμονος, ἔγινε βεβαίως κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὥστε ὁ Σιλουανός νά ταπεινωθεῖ, νά ζητήσει τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί νά μάθει τό μάθημα τῆς ταπείνωσεως. «Τώρα, λοιπόν, δόθηκε στόν Σιλουανό τό «φῶς τῆς γνώσεως» καί τό «συνιέναι τάς Γραφάς».

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Ἀσκητικοί ἀγῶνες 1. Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης. Π. Σωφρονίου. 4ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.


«Μοναστικοί ἀγῶνες» ἀπό τό βιβλίο «Ὁ Γέροντας Σιλουανός» τοῦ πατρός Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ. Ἔχουμε ἀφήσει τόν Ἅγιο Σιλουανό στό μοναστήρι, ὅπου εἶχε μιά συγκλονιστική ἐμπειρία. Εἶδε τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Εἴδαμε ἐπίσης πῶς ἀγωνιζόταν. Τώρα ἀκόμα περισσότερο θά μελετήσουμε τούς ἀγῶνες πού ἔκανε στό μοναστήρι του.
«Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ στόν ἀδελφό Συμεών -ἔτσι λεγόταν ὁ Ἅγιος Σιλουανός προηγουμένως- ὑπῆρξε χωρίς ἀμφιβολία τό σπουδαιότερο γεγονός τῆς ζωῆς του. Δέν ἦταν δυνατόν παρά νά ἐπιδράσει μέ τόν πιό οὐσιαστικό τρόπο σέ ὅλη τήν κατοπινή ζωή του καί νά προκαλέσει τίς πιό βαθιές ἀλλαγές στήν ψυχή καί τήν συνείδησή του». Μιά Θεοφάνεια εἶναι συγκλονιστικό γεγονός, τό ὁποῖο ἀφήνει ἀνεξίτηλα ἴχνη στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. «Ἐξωτερικά βέβαια ἡ ροή τῆς ζωῆς του λίγο ἄλλαξε. Παρέμεινε στό ἴδιο διακόνημα στόν Μύλο», πού, ὅπως εἴχαμε πεῖ, ἦταν πάρα πολύ κοπιαστικό, «καί μοίραζε τόν χρόνο του ὅπως καί πρίν, κατά τήν γενική τάξη τῆς Μονῆς: ἡ προσευχή στό κελλί, οἱ πολύωρες ἀκολουθίες στἠν Ἐκκλησία, ἡ κοπιαστική ἡμέρα μέ τίς φυσικές ἀνθρώπινες ἀνάγκες: διατροφή, ἀνάπαυση, ὕπνο». Γιατί ἀκομα καί ὁ ἅγιος καί κάθε πνευματικός ἄνθρωπος ἔχει φυσικά καί σῶμα καί ὁπωσδήποτε πρέπει νά δίδει καί στό σῶμα αὐτά πού χρειάζεται. «Ἡ τάξη ἦταν γενική γιά ὅλους, ἀλλά ἡ ζωή καθενός διαφορετική, «δική του». Μπορεῖ κανείς νά βρίσκεται σ’ ἕνα σύνολο ὀργανωμένο, σ’ ἕνα κοινόβιο καί νά ἔχουν ἕνα κοινό πρόγραμμα, ἀλλά δέν σημαίνει αὐτό ὅτι ὅλοι κάνουν τήν ἴδια ζωή. Ὁ καθένας ἔχει τή δική του προσωπική ζωή καί μάλιστα τή δική του ἐσωτερική πνευματική ζωή.

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

«Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης» Ἄφιξη στό Ἅγιο Ὄρος 1 2ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Συνεχίζουμε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν μελέτη καί τόν σχολιασμό τοῦ βιβλίου «Ὁ Ἅγιος Σιλουανός», πού ἔχει γράψει ὁ μακαριστός Γέροντας Σωφρόνιος, ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας.
«Ἄφιξη στό Ἅγιο Ὄρος».
«Ὁ Συμεών», αὐτό ἦταν τό κοσμικό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, «ἔφτασε στό Ἅγιο Ὄρος τό φθινόπωρο τοῦ 1892 καί εἰσῆλθε στήν Μονή τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος», τήν γνωστή ρωσική Μονή. «Ἄρχισε ἡ νέα ζωή τῶν πνευματικῶν ἀγώνων. Κατά τήν Ἀθωνική συνήθεια ὁ ἀρχάριος δόκιμος ἀδελφός Συμεών ὄφειλε νά περάσει μερικές μέρες σέ ἀπόλυτη ἡσυχία γιά νά θυμηθεῖ τά ἁμαρτήματα ὅλης τῆς ζωῆς του καί νά τά καταγράψει, γιά νά ἐξομολογηθεῖ στόν Πνευματικό». Ἐδῶ βλέπουμε κάτι σημαντικό, ὅτι χρειάζεται ἡσυχία καί ἀργία, θά λέγαμε, ἀπό ἄλλες ἀσχολίες, γιά νά μπορέσει ὁ ἄνθρωπος κατ’ ἀρχήν νά προσευχηθεῖ, ὥστε νά τόν φωτίσει ὁ Θεός καί μέ τό φῶς τοῦ Θεοῦ νά δεῖ τίς ἁμαρτίες του. Μιά ἀνάλογη προετοιμασία χρειάζεται, ὅταν κάποιος ἑτοιμάζεται νά ἐξομολογηθεῖ. Ὑπάρχει ἕνα βιβλιαράκι, πού μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ γράψαμε καί λέει σχετικά μέ τήν προετοιμασία γιά τήν ἐξομολόγηση. Ὁ Συμεών βεβαίως ἀκολουθώντας τήν ἁγιορείτικη παράδοση κάνει αὐτό τό πράγμα. Γιά κάποιες μέρες μένει σέ ἀπόλυτη ἡσυχία καί θυμᾶται τίς ἁμαρτίες του, προσευχόμενος βεβαίως, γιατί ἄν κανείς δέν ἔχει τό φῶς τοῦ Θεοῦ, δέν μπορεῖ νά δεῖ τόν ἑαυτό του. Οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι μακριά ἀπό τόν Θεό λένε πολλές φορές: – Τί νά πάω νά ἐξομολογηθῶ; Δέν ἔχω τίποτε. Γιατί λένε ἔτσι; Γιατί δέν βλέπουν τίποτε. Δέν μπορεῖ νά δεῖ ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του, ἐάν δέν προσευχηθεῖ, ἐάν δέν παρακαλέσει τόν Θεό νά τοῦ δώσει φῶς. Καί μ’ αὐτό τό φῶς τοῦ Θεοῦ ν’ ἀνιχνεύσει ὅλα αὐτά πού ἔχει μέσα στήν ψυχή του.

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

«Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης» Εἰσαγωγικά 1ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Θά ἀρχίσουμε σήμερα, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά διαβάζουμε καί νά σχολιάζουμε ἕνα καινούριο βιβλίο «Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης». Εἶναι πάρα πολύ ὡραῖο βιβλίο. Στήν ἀρχή ἔχει τόν βίο του καί κάποια ἀνάλυση θεολογική, πού κάνει τό πνευματικό του παιδί, ὁ π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ὁ ὁποῖος κι αὐτός εἶναι ἀπό τούς μεγαλύτερους θεολόγους τοῦ 20ου αἰῶνα καί θά λέγαμε καί ἕνας σύγχρονος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Καί στό τρίτο μέρος, ἄν μποροῦμε νά τό ποῦμε ἔτσι, εἶναι τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, τά ὁποῖα εἶναι γεμάτα ἀπό χάρη Θεοῦ. Ἀλλά καί ὅλο τό βιβλίο ἔχει πολλή χάρη καί νομίζω θά ὠφεληθοῦμε.
Λέει, λοιπόν, ὁ π. Σωφρόνιος, πού ἦταν πνευματικό παιδί τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, τά ἑξῆς:«Ἡ ἀποκάλυψις, λέγει γιά τόν Θεό, «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», «ὁ Θεός φῶς ἐστι καί σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία». Ἡ ἀποκάλυψις ἐννοεῖ τό Εὐαγγέλιο, ἡ ἀποκάλυψη πού μᾶς ἔχει κάνει ὁ Θεός καί μᾶς μιλάει γιά τόν ἑαυτό Του καί λέει ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, ὁ Θεός εἶναι φῶς. «Πόσο δύσκολο εἶναι γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους νά τό ἀντιληφθοῦμε αὐτό;Δύσκολο, γιατί καί ἡ ἀτομική μας ζωή καί ἡ ζωή τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μᾶς περιβάλλει, ἀποδεικνύουν τό ἀντίθετο». Δέν βιώνουμε δηλαδή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιά νά ὁμολογήσουμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη οὔτε τό φῶς τοῦ Θεοῦ καί ὅτι δέν ὑπάρχει σκοτάδι στόν Θεό. Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ζοῦνε μέσα στό σκοτάδι.

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Οἱ τρόποι ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Οἱ τρόποι ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ»
Εὐεργετινός, Ὁμιλία στίς 16-10-2010
Λέγαμε τίς προηγούμενες φορές, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, γιά τό πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου καί πῶς παραμένει σ’ αὐτό τόν φωτισμό. Σήμερα θά ποῦμε πῶς σκοτίζεται ὁ νοῦς καί γιά ποιό λόγο ἀποσύρει ὁ Θεός τό φῶς Του καί κατά κάποιο τρόπο ἐγακαταλείπει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο. Βέβαια ὁ Θεός ποτέ δέν ἐγκαταλείπει τόν ἄνθρωπο, πάντα τόν ἀγαπάει καί τίποτε δέν εἶναι ἱκανό νά σταματήσει τόν Θεό νά μᾶς ἀγαπάει. Ὁ Θεός πάντοτε εἶναι ἀγάπη καί ἀγαπάει ἀκόμα καί τούς κολασμένους. Παντοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό λέει ὡραῖα ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος, μή νομίζεις ὅτι αὐτοί πού εἶναι στήν κόλαση στεροῦνται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Δέν τήν στεροῦνται. Ἀλλά τί συμβαίνει; Ἐπειδή ἀκριβῶς ἔχουν ἀπορρίψει τόν Θεό, δέν ἀγαποῦν οἱ ἴδιοι τόν Θεό, αὐτή τήν ἀγάπη πού τούς στέλνει ὁ Θεός τήν αἰσθάνονται σάν φωτιά, σάν πῦρ, τό αἰσθάνονται σάν τιμωρία. Ἀλλά ὁ Θεός δέν τιμωρεῖ. Μόνοι μας τιμωρούμαστε, αὐτοτιμωρούμαστε, διότι ἀκριβῶς δέν ἀγαπᾶμε τόν Θεό, δέν ἔχουμε σχέση μέ τόν Θεό πού εἶναι ἡ ζωή, πού εἶναι τό φῶς, πού εἶναι ἡ ἀλήθεια, πού εἶναι ἡ ἀνάσταση, πού εἶναι ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη. Ὅταν λοιπόν δέν ἔχεις σχέση μαζί Του, τότε εἶσαι στό ἀντίθετο, εἶσαι στόν θάνατο, εἶσαι στό σκοτάδι, εἶσαι στήν ταραχή, στό ἄγχος, στήν ἀπελπισία… καί φυσικά ὅλο αὐτό τί εἶναι; Μιά τιμωρία τῆς ἐσχάτης μορφῆς, τοῦ ἐσχάτου εἴδους, ἀλλά τήν ὁποία ἐπιβάλλεις ἐσύ στόν ἑαυτό σου.
Γι’ αὐτό ὁ ἁμαρτωλός εἶναι ὁ πιό τραγικός ἄνθρωπος, γιατί μόνος του μπαίνει σ’ αὐτή τήν διαδικασία τῆς αὐτοεξουδένωσης καί τῆς αὐτοδιάλυσης, τῆς αὐτοκτονίας τῆς πνευματικῆς. Μποροῦμε νά τό παρομοιάσουμε μέ αὐτά τά νοσήματα στήν ἰατρική πού τά λένε αὐτοάνοσα. Ὑπάρχουν τέτοιες ἀρρώστιες, στίς ὁποῖες ἐπιτίθεται ὁ ἴδιος ὁ ὁργανισμός στόν ἑαυτό του. Φτιάχνει τά λεγόμενα ἀντισώματα, τά ὁποῖα κατατρώγουν τούς ἱστούς του, τούς μύς του, τόν συνδετικό ἱστό, τά νοσήματα τά λεγόμενα τοῦ κολλαγόνου. Ὁ ἴδιος ὁ ὀργανισμός καταστρέφει τόν ἑαυτό του. Γιατί τώρα; Τά ἐξηγεῖ ἡ ἰατρική, ὅσο μπορεῖ νά τά ἐξηγήσει… δέν τά ξέρουμε καί ἀκριβῶς.

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

«Πῶς ἡ Εὐρώπη ἔχασε τήν Ὀρθοδοξία» Πατερική Θεολογία, 27ο Μέρος

Ἀκοῦστε ἐδῶ τήν ὁμιλία: «Πῶς ἡ Εὐρώπη ἔχασε τήν Ὀρθοδοξία»
 Συνεχίζουμε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν π. Ἰωάννη τόν Ρωμανίδη. Τό κεφάλαιο σήμερα ἔχει τίτλο: «Περί τῆς Μεσαιωνικῆς φιλοσοφίας καί τῆς Σχολαστικῆς Θεολογίας». Φαίνεται νά εἶναι λίγο ἱστορικό τό σημερινό θέμα ἀλλά ἑρμηνεύει πολλά πράγματα καί ἀπό τήν σημερινή πραγματικότητα.
«Ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι μέσα στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἔχουμε νά κάνουμε μέ τήν Ἑλληνική καί Ρωμαϊκή φιλοσοφία καί ὅτι δέν ἔχουμε καμία ἄλλη φιλοσοφική ἐξέλιξη». Δηλαδή ἔχουμε τούς Ἕλληνες φιλοσόφους, τούς Ρωμαίους φιλοσόφους πού πάλι ἦταν Ἕλληνες, γιατί ἡ Ρώμη ἦταν ἑλληνική ἀποικία καί στή συνέχεια ἔχουμε τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς μεγάλους Καππαδόκες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν σπουδάσει καί τήν φιλοσοφία, τήν ἀρχαία ἑλληνική φιλοσοφία. Ἔχουμε ὅλη τήν Πατερική παράδοση. «Στήν Δύση ὅμως», στήν Εὐρώπη, δέν εἴχαμε τήν ἴδια συνέχεια πού εἴχαμε στήν Ἀνατολή.«Ἔχουν μία ξεχωριστή φιλοσοφική παράδοση, τήν ὁποία ὀνομάζουν Μεσαιωνική φιλοσοφία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ φιλοσοφία ὅπως ἀναπτύχθηκε ἀπό τούς Γερμανούς κατακτητές τῆς Εὐρώπης (Νορμανδούς, Φράγκους, Γότθους, Σάξονες, Λογγοβάρδους κλπ)». Ἡ Εὐρώπη μέχρι ἕνα χρονικό σημεῖο ἦταν Ὀρθόδοξη καί ἔχουμε καί πολλούς ὀρθόδοξους ἁγίους ἀπό τήν Ἀγγλία, ἀπό τήν Ἑλβετία, ἀπό τήν Ἱσπανία, τήν Γαλλία.. πάρα πολλούς ἁγίους ὀρθοδόξους. Μέ τήν εἰσβολή τῶν Γερμανικῶν φύλων ἤ «φίλων» ἄν θέλετε, τῶν Νορμανδῶν, τῶν Φράγκων, ὅλων αὐτῶν, τῶν Γότθων, τῶν Σαξόνων, τῶν Λογγοβάρδων καταστρέφεται τό Δυτικό κομμάτι τοῦ λεγόμενου Βυζαντινοῦ κράτους, τῆς Ρωμιοσύνης, ὑποτάσσεται σ’ αὐτούς καί διακόπτεται καί ἡ Πατερική παράδοσις.

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Ὑπόδειγμα ἐπιστολῆς γονέα γιά ἐπιστροφή τῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν [ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ]

vivlio thrhskeytika aparadekto 04

Ἀναρτοῦμε ἕνα ὑπόδειγμα ἐπιστολῆς γονέα πρός τό Ὑπουργεῖο Παιδείας γιά τήν ἐπιστροφή τῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν το ὁποῖο καταρτίστηκε ἀπό νομικούς πού ἀσχολοῦνται μέ τό ζήτημα καί εἶναι ἐγκεκριμένο ἀπό τήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων.

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

α. Ἡ σύγχρονη πνευματική κατάσταση, β. Περί Συνόδων γ. Περί τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς ἐπίσημης Θρησκείας. Πατερική Θεολογία, 25ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Συνεχίζουμε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν Πατερική Θεολογία τοῦ π. Ἰωάννου τοῦ Ρωμανίδου. Τό πρῶτο κεφάλαιο εἶναι «Ἡ σημερινή πνευματική κατάστασις στήν Ἑλλάδα». Βέβαια αὐτό ἀναφέρεται στό ἔτος 1983. Τότε ἔκανε αὐτή τήν ὁμιλία, ἀλλά δέν διαφέρει μέ τά σημερινά δεδομένα. Μᾶλλον ἐπαληθεύεται ὁ π. Ἰωάννης σέ αὐτά πού λέει καί θά σχολιάσουμε λίγο μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
«Συμβαίνει νά βρισκόμαστε σέ μία καμπή στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, πού ὁ ἴδιος ὁ κομπογιαννίτης γιατρός», δηλαδή αὐτός ὁ Πνευματικός πατέρας πού δέν μπορεῖ νά θεραπεύσει ἤ νά καθοδηγήσει σωστά, πού δέν γνωρίζει τήν θεραπευτική τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτός ὁ ἄνθρωπος, παρόλο πού εἶναι κομπογιαννίτης, «δέν ἔχει ἐπίγνωση ὅτι εἶναι κομπογιαννίτης». Ὑπάρχουν, δηλαδή, ἄνθρωποι «Πνευματικοί χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα», ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος χίλια χρόνια πρίν, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ δέν μποροῦν νά θεραπεύσουν τόν λαό, νομίζουν πώς μποροῦν.
«Ὁ κομπογιαννίτης ὅμως εἶναι σέ θέση νά ἀναγνωρίσει ἕναν πραγματικό γιατρό, ὅταν συναντηθεῖ μέ αὐτόν ἤ ὄχι;». Ἕνα ἄλλο ἐρώτημα τώρα. Τόν ἑαυτό τους δέν ξέρουν ὅτι εἶναι κομπογιαννίτηςἝναν πραγματικό γιατρό, ὅταν τόν δοῦνε, θά τόν καταλάβουνε;«Ἡ ἀπάντησις εἶναι, ὅτι, ἄν ἔχει πωρωμένη συνείδηση», πού σημαίνει μεγάλο ἐγωισμό, μεγάλη ὑπερηφάνεια, «δέν θά τόν ἀναγνωρίσει». Τό βλέπουμε στήν πράξη αὐτό, ὅτι οἱ πραγματικοί γιατροί, οἱ ἄγιοι δηλαδή, ὅλοι διώκονται. Διώκονται κατεξοχήν ἀπό τούς ἀνθρώπους «τῆς Ἐκκλησίας», πού ὑποτίθεται ὅτι θεραπεύουν τόν λαό, ἀλλά τούς ἀληθινούς γιατρούς τούς καταδιώκουνε!

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

α. Στοχασμός, θεολογία καί ἐπιστήμη β. Διαφορά Ὀρθοδόξων – αἱρετικῶν καί ὁ ἀληθινός Θεολόγος Πατερική Θεολογία, 23ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ: α. Στοχασμός, θεολογία καί ἐπιστήμη
Συνεχίζουμε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν Πατερική Θεολογία τοῦ π. Ἰωάννη τοῦ Ρωμανίδη τό κεφάλαιο «Στοχασμός στήν Ὀρθόδοξη θεολογία». Ἔχουμε πεῖ ὅτι ἡ θεολογία δέν εἶναι στοχαστική ἀλλά εἶναι ἀληθινή, εἶναι ἐμπειρική θεολογία. Στήν Ὀρθόδοξη θεολογία ὑπάρχει ἄραγε στοχασμός; Λέει ὁ π. Ἰωάννης «ὑπάρχει καί στοχασμός, ὅπως ἀκριβῶς ὑπάρχει στοχασμός καί στίς θετικές ἐπιστῆμες. Στίς θετικές ἐπιστῆμες ὁ κάθε ἐρευνητής, γιά νά προχωρήσει στήν ἔρευνά του, προβάλλει συνεχῶς ὑποθέσεις καί δέν τολμάει νά υἱοθετήσει τίς ὑποθέσεις αὐτές καί νά τίς μεταβάλει σέ ἀξιώματα, πρίν ἐλεγχθεῖ ἡ ὀρθότητά τους ἀπό τήν ἐμπειρία, δηλαδή τήν ἐμπειρική γνώση μέ βάση τίς ἐπιστημονικές μεθόδους». Κάνει πειράματα καί ἐπαληθεύει αὐτό πού ὑποθέτει πώς εἶναι ἀληθινό. «Στίς θετικές ἐπιστῆμες δέν θά μποροῦσε νά ὑπάρξει πρόοδος, ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ στοχασμός ἐπάνω στίς κτηθεῖσες γνώσεις. Μέ βάση αὐτόν τόν στοχασμό οἱ ἐπιστήμονες δημιουργοῦν θεωρίες καί προβάλλουν ὑποθέσεις, τίς ὁποῖες ἐν συνεχεία ἐλέγχουν μέ τήν παρατήρηση καί τό πείραμα, ἄν εἶναι ὀρθές». Ἔχουν κάποια δεδομένα, τά συνθέτουν μέ τή σκέψη τους καί φτιάχνουν μιά θεωρία, ἡ ὁποία ἑρμηνεύει, θά λέγαμε, αὐτά τά δεδομένα πού ἔχουν. Ἀλλά θά πρέπει μετά αὐτή τήν θεωρία νά τήν ἐπαληθεύσουν καί μέ τό πείραμα.

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

«Ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, Κύριε· καιρὸς εὐδοκίας, ὁ Θεός, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου· ἐπάκουσόν μου, ἐν ἀληθείᾳ τῆς σωτηρίας σου», 68 Ψαλμός , στίχος 14. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΨΑΛΜΩΝ«Ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, Κύριε· καιρὸς εὐδοκίας, ὁ Θεός, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου· ἐπάκουσόν μου, ἐν ἀληθείᾳ τῆς σωτηρίας σου», 68 Ψαλμός , στίχος 14. Ἀρχ. Σάββας ἉγιορείτηςὉμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-7-2017 (Κήρυγμα)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://www.hristospanagia.gr

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

«Ἡ ἀφροσύνη τοῦ πλούτου», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ: «Ἡ ἀφροσύνη τοῦ πλούτου»
Ὁ Κύριός μας στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο στόν δέκατο ἔνατο στίχο στό ἕκτο κεφάλαιο γράφει: «Μή θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς», δηλαδή μήν θησαυρίζετε γιά τόν ἑαυτό σας θησαυρούς στή γῆ. Καί στή συνέχεια λέει: «ὅπου ὁ σκόρος καί ἡ σαπίλα τούς καταστρέφουν καί ὅπου οἱ κλέπτες κάνουν διάρρηξη καί τούς κλέπτουν ͘ἀλλά θησαυρίζετε γιά τόν ἑαυτό σας θησαυρούς στόν οὐρανό, ὅπου οὔτε σκόρος οὔτε σαπίλα τούς καταστρέφουν καί ὅπου οἱ κλέπτες δέν κάνουν διάρρηξη καί δέν μποροῦν νά κλέψουν». Καί καταλήγει διότι, ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ θά εἶναι καί ἡ καρδιά σας, «ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν» (Ματθ. 6,19-21). Εἶναι ἀπό τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς καί σκέφτηκα σήμερα νά ποῦμε ἀγαπητοί ἀδελφοί, νά ἀναρωτηθοῦμε:
– Ποῦ εἶναι ὁ θησαυρός μας καί ποιός εἶναι ὁ θησαυρός μας;
Τί, δηλαδή, εἶναι αὐτό πού πραγματικά θεωροῦμε τό πιό πολύτιμο πράγμα; Ποιό εἶναι γιά μᾶς τό πιό πολύτιμο πράγμα; Γιατί, θά μοῦ πεῖτε, νά τό ἐξετάσουμε αὐτό; Διότι, λέει ὁ Κύριος, ἐκεῖ πού εἶναι αὐτό, τό πιό πολύτιμο πράγμα πού γιά σᾶς εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ, λέει, θά εἶναι καί ἡ καρδιά σας. Καί τό ἑπόμενο ἐρώτημα εἶναι:
– Ἄραγε μπορεῖ νά εἶναι ἡ καρδιά μας ὁπουδήποτε;

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Θαυμαστή διάσωση τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου.

Θαυμαστή διάσωση του Ιερού Ευαγγελίου
Ζούσε παλαιά στο χωριό Άνω Περίθεια Κερκύρας μία ευλαβής γυναίκα, παντρεμένη με παιδιά. Αυτή η ευλογημένη ψυχή έμαθε ανάγνωση και αγαπούσε πολύ να διαβάζη το Ευαγγέλιο.
 Όταν εύρισκε λίγο χρόνο από τις δουλειές της, μελετούσε την Άγια Γραφή.
Κάποια ημέρα πήρε το αγαπημένο της Ευαγγέλιο, βγήκε λίγο έξω από το χωριό και εκεί στην ησυχία το μελετούσε αμέριμνη.
Ξαφνικά παρουσιάστηκαν μπροστά της πειρατές και δεν μπόρεσε να κρυφθή και να τους ξεφύγη. Μόνο πρόλαβε και έκρυψε το Ευαγγέλιο στην ρίζα ενός θάμνου, για να μην το βεβηλώσουν οι άπιστοι. Την ίδια την έπιασαν και την πήραν μαζί τους με ότι άλλα πράγματα είχαν αρπάξει από το χωριό.
Έκανε πολλά χρόνια στην σκλαβιά. Ήταν νέα και όταν κατώρθωσε να ξεφύγη και να γυρίση στο χωριό της, είχε πια γεράσει. Κανείς δεν την αναγνώρισε. Τους είπε ποιά είναι, με ποιόν ήταν παντρεμένη και ποιά ήταν τα παιδιά της.
Τους διηγήθηκε πώς την συνέλαβαν.
Ανέφερε για την Αγία Γραφή και ότι την έκρυψε στην ρίζα του θάμνου. Πήγαν μαζί της, ανακάλυψαν πραγματικά τον θάμνο που είχε μεγαλώσει πολύ και βρήκαν μετά από τόσα χρόνια το Ευαγγέλιο της. Συγκινημένη το πήρε και είδε ότι διατηρείτο σε καλή κατάσταση, καίτοι στα μέρη εκεί να βρέχει πολύ, διότι το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Παντοκράτορος. Ήταν μόνο λίγο καψαλισμένο στην άκρη.

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

Ἡ χρήση τῶν ψαλμῶν τοῦ Δαυΐδ ἀπό τόν Ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη καί τόν π. Παΐσιο

1ος Όταν φυτεύουν δέντρα ή αμπέλι, για να καρποφορήσουν.
2ος Για να δώσει φώτιση ο Θεός σε αυτούς που πηγαίνουν σε συνέδρια.
3ος Για να φύγει η κακία από τους ανθρώπους, για να μη βασανίζουν άδικα τους συνανθρώπους τους.
4ος Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ευαίσθητους ανθρώπους, που αρρώστησαν από μελαγχολία από τη συμπεριφορά των σκληρόκαρδων ανθρώπων.
5ος Για να θεραπεύσει ο θεός τα πληγωμένα, χτυπημένα μάτια από κακό άνθρωπο.
6ος Για να ελευθερώσει ο θεός τον μαγεμένο άνθρωπο.
7ος Γι’ αυτούς που έπαθαν φοβία από τις φοβέρες και τις απειλές των κακών ανθρώπων.
8ος Γι’ αυτούς που έπαθαν κακό από δαίμονες ή από πονηρούς ανθρώπους.
9ος Για να πάψουν να σε φοβερίζουν οι δαίμονες στον ύπνο σου ή με φαντασίες την ημέρα.

10ος Για σκληρόκαρδα αντρόγυνα που μαλώνουν και χωρίζουν. (όταν βασανίζει ο σκληρός ή η σκληρή τον ευαίσθητο).
11ος Για τρελούς που έχουν κακότητα και κάνουν κακό στους ανθρώπους.
12ος Γι’ αυτούς που πάσχουν από το συκώτι.
13ος Για φοβερό δαιμόνιο, συνέχεια 3 Χ3 ημέρες.
14ος Για να αλλάξουν γνώμη οι ληστές και να επιστρέψουν άπρακτοι και μετανοημένοι.
15ος Για να βρεθεί το κλειδί όταν χαθεί.

Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

«Αἱ θλίψεις», Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ”
Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
μέρος δ΄ «Αἱ θλίψεις»
Εἰς τήν ζωή σου μήν εἶσαι ὀνειροπόλος, ρομαντικός, ἀνεδαφικός. Βάδιζε σύρριζα μέ τήν πραγματικότητα. Καί ἡ πραγματικότητα λέγει ὅτι ἡ ζωή εἶναι γεμάτη θλίψεις. Θλίψεις πού προέρχονται ἀπό τήν ὑπερηφάνειά σου καί τίς ἁμαρτίες σου. Ὁ Θεός μέ τίς θλίψεις θέλει νά σέ ἀποκαθάρη, νά σέ ἀπολπύνη, νά σέ λευκάνη ἀπό τήν ρυπαρότητα τῶν ἁμαρτιῶν σου καί νά σέ παραστήση λευκό καί ἄμωμο εἰς τό φρικτό βῆμα τῆς δευτέρας παρουσίας. Ὑπάρχουν ἀκόμη θλίψεις προερχόμενες ἀπό τήν κακία τῶν ἀνθρώπων, ἀπό τήν κακότητα τοῦ αἰώνα τούτου.
Μήν λησομνῆς πόσο ὁ Κύριος μας ἐθλίβη ἀπό τήν ἄπιστο καί διεστραμμένη γενεά τῆς ἐποχῆς του!
Πῶς ἐσύ θά ἀποφύγης τίς θλίψεις τῶν ἀνθρώπων;
Ὑπάρχουν ἀκόμη θλίψεις πού προέρχονται ἀπό τίς ἀρρώστειες σου. Μικρές καί μεγάλες, ἰάσιμες καί ἀνίατες. Βραχυχρόνιες καί μακροχρόνιες.