Ἡ κατάκριση μᾶς χαρακώνει βαθειά (π. Ἐφραίμ Παναούσης)

   

 Θα κάνω υπομονή. Δεν θα μιλήσω όταν οι άλλοι λένε. Δεν θα πω τίποτα. Θα κρατηθώ.

Δαγκώνω τα χείλη μου και κει που θαρρώ πως έδωσα τη μάχη και βγήκα νικητής, μία μικρή φράση δειλά, γρήγορα γίνεται χείμαρος… Δεν χρειάζεται πολύ, να ξεκινήσεις μόνο και μετά …άρχισες. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το παλέψω το πάθος της κατάκρισης, γιατί είναι τόσο εύκολο να νικηθώ;

Εἰρήνη

«EIΡΗΝΗ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ἡ ταραχή τῆς ψυχῆς καί τά πάθη, ἐπηρεάζουν τήν κυκλοφορία τοῦ αἵματος καί ὑποσκάπτουν τήν ὑγεία. Ἡ ἐσωτερική εἰρήνη, ἡ νηστεία καί ἡ ἐγκράτεια βοηθοῦν στήν διατήρησι τῆς ὑγείας. Ὁ γερμανός Γκούφελανδ σ’ ἕνα σύγγραμμά του γιά τήν μακροζωῒα, τονίζει τήν ὠφέλεια τῆς νηστείας. Οἱ ὀπαδοί του πρέπει νά τόν ὑπακούουν. Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε ἄλλους διδασκάλους, περισσότερο ἀξιόλογους. Ἡ προσευχή ἀνεβάζει τήν ψυχή πρός τήν πηγή τῆς ζωῆς. Ἡ ταπείνωσις καί τά δάκρυα τῆς μετανοίας δημιουργοῦν στήν ψυχή καί στό σῶμα κατάστασι γαλήνης καί ἠρεμίας…

Ἐπιθυμεῖτε βέβαια νά μή σᾶς λείπουν τά δάκρυα καί ἡ συντριβή. Καλύτερα νά ἐπιθυμῆτε νά βασιλεύῃ πάντοτε μέσα σας μιά βαθεία ταπείνωσις. Ἀπ’ αὐτή θά πηγάσουν τά δάκρυα καί ἡ συντριβή.

Τό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως καί οἱ διανοούμενοι (Δημήτριος Παναγόπουλος)

    Πολλοί δυστυχώς από τους αυτοαποκαλούμενους «καλούς ανθρώπους» απορρίπτουν το Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως και εκφράζονται πολλές φορές και βλάσφημα εναντίον των ιερωμένων και με μία χαρακτηριστική αποστροφή μιλούν γι’ αυτούς λέγοντας: «Τι είναι αυτά που μας λέτε, να εξομολογηθούμε; Να πάμε εμείς σε παπά να πούμε τις αμαρτίες μας; Εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον παπά! Εμείς είμαστε διανοούμενοι άνθρωποι. Τι μπορεί, άλλωστε, να μας προσφέρει ένας παπάς, και μάλιστα πολλές φορές κατώτερης μορφώσεως από εμάς; Εμείς πηγαίνουμε και κοινωνούμε έτσι! Λέμε, Χριστέ μας ή Παναγία μας, συγχώρεσέ μας, και είμαστε εντάξει» κτλ. Και δυστυχώς, αυτοί που τα λένε αυτά δεν είναι λίγοι, αλλά πολλοί. Και παρότι θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους πνευματικά και ότι δεν έχουν ανάγκη εξομολογήσεως, αφέσεως, νουθεσίας, εντούτοις πέφτουν σε λάκκο μεγάλο, από αμάθεια και εγωϊσμό. Γι’ αυτό, αν θέλουν, ας προσέξουν τις παρακάτω διαφωτιστικές συμβουλές.

Ἡ ἐπιστροφή. Μιά ἀληθινή ἱστορία!

 

Μια αληθινή ιστορία…

Ανήμερα της γιορτής του Προφήτη Ηλία ένας νέος, ο Ηλίας, έμπαινε στην εκκλησία, κρατώντας μια μεγάλη λαμπάδα. Θα την άναβε εκεί στο μανουάλι ανάμεσα στην εικόνα της Παναγίας και του Προφήτη που βρισκόταν εκεί. Το είχε τάμα αφού η γιορτή της ημέρας είχε τριπλό νόημα για εκείνον. Είχε γενέθλια, την ονομαστική του εορτή και ένα θαύμα που του συνέβη όταν ήταν νεότερος…

Δεκαέξι χρονών, την ημέρα της γιορτής του, ξύπνησε καταστρώνοντας σχέδια για το που θα γιορτάσει το βράδυ, με τους φίλους του. Μαζί με αυτή την σκέψη του ήρθε άλλη μία.  Μόνο που αυτή ήταν βλάσφημη. Ήταν ένα αισχρό “δίστιχο” που του καρφώθηκε στο μυαλό και έκανε ρίμα με το όνομα της Παναγίας. Προχωρούσε η μέρα και τα βλάσφημα λόγια δεν σταματούσαν. Το είδε σαν παιχνίδι. Όσο το έλεγε φωναχτά, τόσο του άρεσε, και έτσι λέγοντας το ξανά και ξανά έφτασε απόγευμα.

Εκεί συνέβη κάτι που του άλλαξε τα πάντα και τον άλλαξε για πάντα:

Ἡ ψυχοπάθεια ἀπό Πατερική ἄποψη.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:Ἡ ψυχοπάθεια ἀπό Πατερική ἄποψη

Ὁ ἄνθρωπος περνάει τρεῖς φάσεις θεραπείας μέσα στήν Ἐκκλησία,ὅπου ἀπαλλάσσεται ἀπό τά πάθη καί φωτίζεται. Προηγουμένως στήν προσευχή τῆς πρώτης ὥρας εἴπαμε: ‘’Σημειωθήτω ἐφ’ ἡμᾶς, τό φῶς τοῦ προσώπου Σου’’. Παρακαλέσαμε τόν Θεό νά μᾶς δώσει τό φῶς Του. Ἀλλά γιά νά ἔρθει τό φῶς τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά δημιουργήσει χῶρο στήν καρδιά του, στήν ψυχή του διώχνοντας τά πάθη, τά ὁποῖα ἔχουν κάνει κατάληψη τῆς καρδιᾶς καί δέν ὑπάρχει χῶρος γιά νά ἔρθει ὁ Θεός. Δηλαδή δέν γίνεται μαγικά ἡ θεραπεία μας καί ὁ φωτισμός καί ἡ σωτηρία μας. Κάποιοι τό θεωροῦν τυχαῖο. «Νά τύχει νά πᾶμε κι ἐμεῖς στόν Παράδεισο». Δέν εἶναι θέμα τύχης, εἶναι θέμα νά δημιουργήσουμε τίς κατάλληλες προϋποθέσεις, ὥστε ὁ Χριστός πού εἶναι ὁ Παράδεισος, νά ἔρθει μέσα μας καί νά ἑνωθεῖ μαζί μας κι ἐμεῖς μαζί Του.

ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ «μείωσιν τῶν διδακτικῶν ὡρῶν τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν».

Γιά ἄλλη μία φορά ὁ κος Φίλης καί ὁ περίγυρός του χρησιμοποιοῦν τό ἐπιχείρημα τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ τῆς ἐκπαιδεύσεως καί τῆς ἐπεκτάσεως τῶν ὁριζόντων τῶν μαθητῶν γιά τίς ἀνάγκες τῆς σύγχρονης ἐποχῆς καί πραγματικότητος. Ὅμως, ὅπως προκύπτει ἀπό συγκεκριμένες διατάξεις τοῦ Συντάγματος καί τοῦ Νόμου, δέν ἔχει κανένα ἀπολύτως δικαίωμα νά ἐπιβάλει στά παιδιά μας τήν μετάδοση θρησκευτικῶν γνώσεων ἀσχέτων ἤ ἐκ διαμέτρου ἀντιθέτων πρός τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, ὅπως ὁ Κύριος καί Θεός ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός τήν ἔχει θεμελιώσει καί μᾶς ἔχει διδάξει. Ἀντιθέτως, καί σύμφωνα μέ τήν ἀπόφαση 3356/1995 τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας, ἔχουμε τό ἀπόλυτο ἀνθρώπινο καί ἐντελῶς ἀπαραβίαστο δικαίωμα νά ἀπαιτοῦμε ἀπό τό κράτος τήν παροχή θρησκευτικῆς ἐκπαιδεύσεως στά παιδιά μας, σύμφωνη μέ τίς διδαχές τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως.
Συνεπῶς δέν μπορεῖ οὔτε ὁ κός Φίλης καί οἱ σύντροφοί του νά ἐπεμβαίνουν στόν εὐαίσθητο ψυχισμό τῶν μικρῶν παιδιῶν μας καί νά τόν διαστρεβλώνουν, κατά τίς ἐμμονικές, ἰδεοληπτικές καί ἀθεϊστικές τους προσωπικές ἀντιλήψεις καί ἐξαγγελίες.

«Περί γάμου καί τεκνογονίας»

Δημητρίου Παναγόπουλου

ἱεροκήρυκος

Γιά δύο λόγους σήμερα οἱ γάμοι ἀποτυγχάνουν:

 α)διότι δέν εἶναι ὅλοι γιά γάμο, καί·

β)διότι δέν ρωτήθηκε ὁ Θεός, ἄν αὐτός ἤ αὐτή, πού πᾶμε νά παντρευτοῦμε, εἶναι ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος γιά ἐμᾶς.

 Γιατί μόνο ὁ Θεός γνωρίζει, ποιός εἶναι ὁ Ἀδάμ καί ποιά εἶναι ἡ Εὔα τοῦ καθενός. Καί βλέπεις ζευγάρια πού συμβίωναν 10 χρόνια μαζί, ὅταν παντρευτοῦν, νά χωρίζουν σέ 10 μέρες. Ἀσυμφωνία χαρακτῆρα, ἀναφέρεται ὡς αἰτία τοῦ διαζυγίου! Καλά στά χρόνια πού ἦταν μαζί, δέν τήν κατάλαβαν τήν ἀσυμφωνία καί τήν κατάλαβαν σέ 10 μέρες; Νά ὅμως πού στά 10 χρόνια συμβίωσης, τούς τρύγαγε ὁ διάβολος καί ὅταν στεφανώθηκαν μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, εἴχαμε ἀσυμφωνία χαρακτῆρα. Γιατί; Γιατί δέν ρωτήθηκε ὁ Θεός ἀπό τό ζευγάρι, γιά τό ἄν ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον, εἶναι ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἀντίστοιχα. Ἔτσι ἐξηγοῦνται τά πολλά ναυάγια στό γάμο.

Γέρων Θεόδωρος Σπηλαιώτης: «Ὁ ἀσκητὴς τοῦ Ἁγιοφαράγγου»

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἱερεμίου
Γεωργαλῆ

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγαποῦν τὴν
λησμοσύνη εἶναι στοῦ Θεοῦ τὴν θύμηση. Καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐκκωφαντικά σιωποῦν, συνομιλοῦν
ἀδιάκοπα μετὰ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὅταν μακραίνουν ἐκ τοῦ κόσμου, τοὺς ἀνθρώπους
ὠφελοῦν. Καὶ ὅταν στὶς ἐρήμους κατοικοῦν, τὰ διαβατικὰ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν
περιπατοῦν. Στοὺς κάτω τούτους χρόνους, κατὰ τοὺς ὁποίους ἡ ὀσμὴ τῆς ἁμαρτίας
καὶ ἡ δαιμονιώδης βλασφημία ἔφθασαν στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, εὐωδία οὐράνια καὶ παρηγορία ὑπερκόσμια ξεχύνεται ἀπὸ τὸ ἡγιασμένο ὄρος τῶν Ἀστερουσίων, τῆς ἁγιοτόκου καὶ ἡρωοτόκου Κρήτης. Τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ὅταν στὶς Ἐκκλησιὲς, τῆς ὑπ’ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας, ὑψώνονταν ὁ Ἐσταυρωμένος Σωτήρας Χριστός, ὑψώθηκε καὶ ἐκ τῶν προσκαίρων καὶ φθαρτῶν εἰς τὰ οὐράνια καὶ ἄφθιτα, ὁ σπηλαιώτης ἀσκητὴς τοῦ Ἁγιοφαράγγου, παπά-Θεόδωρος. Πόσες φορὲς δὲν ἐπικαλέσθηκε τὸν Κύριο μὲ τὸ «Μνήσθητι μου» τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ. Δεσποτικῆς φωνῆς ἀξιώθηκε ὁ μακάριος γέρων, «Σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ».

Ἡ ἐπιζήμια εὐλάβεια (Ἀρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Η επιζήμια προσέλευση

«μηδέ παγίδα και βρόχον ημίν εξαρτυέτω την επιζήμιον ευλάβειαν ο βαθύς εις πανουργίαν διάβολος» (Κύριλλος Αλεξανδρείας)
Ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής και μεγάλων εορτών όλοι οι χριστιανοί πλησιάζουν στην Θεία Κοινωνία από μία συνήθεια ιερή και παράδοση αγία. Αυτή η συνήθεια δείχνει τον πόθο της αιωνιότητος και τη χαρά για την γεύση του Θεού. Είναι μία μυστική πηγαία ώθηση και ένας ακατάσχετος πόθος για να πλησιάσουν τον Θεό. Έτσι πλάστηκε και έτσι γεννιέται με τον φυσικό αυτό πόθο ο άνθρωπος. Όμως κάθε άγιο πράγμα και άγιο πόθο ο διάβολος προσπαθεί να το διαστρέψει. Πιο εύκολα πιάνει η μέθοδος της διαστροφής παρά η επιβολή της τέλειας άρνησης. Αφήνει μεν τον πόθο να υπάρχει μέσα στους χριστιανούς, βάζει όμως την επιζήμια ευλάβεια σαν παγίδα και θηλιά στον λαιμό τους, ώστε και να έχουν την ψευδαίσθηση ότι κοινωνούν σαν καλοί χριστιανοί, αλλά και να κολάζονται με την ανάξια συμμετοχή τους στο μυστήριο. Είναι η πονηριά του διαβόλου, ο οποίος με μαεστρία πλανεύει τον άνθρωπο.

«Ταπείνωση καί Ἐγωισμός»

    Ἡ ταπεινοφροσύνη δέν εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι μία ἀρετή πού δέν τήν δίνει ὁ Θεός, ἀλλά ἀγωνίζεται ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος γιά νά τήν κατακτήσει. Στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία, ὁ Χριστός μακαρίζει τούς φτωχούς στό πνεῦμα, αὐτούς δηλαδή πού δέν ἔχουν μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό τους καί εἶναι ταπεινοί. Φτωχός στό πνεῦμα δέν εἶναι ὁ τρελός, ἀλλά ἐκεῖνος πού τά ἔχει 400 καί πιστεύει συνειδητά, ὅτι δέν ξέρει τίποτα καί ὅτι δέν ἔχει προχωρήσει καθόλου στή ζωή του. Εἶναι ἐκεῖνο πού ἔλεγε ὁ Σωκράτης:

Ὁμιλία εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου( Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)

  ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Ὁμιλία τοῦ ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Στό χρυσωρυχεῖο οὔτε τήν πιό ἀσήμαντη φλέβα δέν θά δεχόταν νά περιφρονήση κανένας κι ἄς προξενῆ πολύν κόπο ἡ ἔρευνά της. Ἔτσι καί στίς θεῖες Γραφές δέν εἶναι χωρίς βλάβη νά προσπεράσης ἕνα γιῶτα ἤ μιά κεραία. Ὅλα πρέπει νά ἐξετάζωνται.
Τό ἅγιο Πνεῦμα τά ἔχει πεῖ ὅλα καί τίποτα δέν εἶναι ἀνάξιο σ̉ αὐτές. Πρόσεξε λοιπόν τί λέει ὁ Εὐαγγελιστής κι ἐδῶ: Αὐτό πάλι ἦταν τό δεύτερο σημεῖο πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς, πηγαίνοντας ἀπό τήν Ἰουδαία στήν Γαλιλαία.
Καί δέν πρόσθεσε βέβαια ἔτσι ἁπλᾶ τή λέξη «δεύτερο», ἀλλά τονίζει ἀκόμα περισσότερο τό θαῦμα τῶν Σαμαρειτῶν.
Δείχνει ὅτι, μόλο πού ἔγινε καί δεύτερο σημεῖο, δέν εἶχαν φτάσει ἀκόμα στό ὕψος ἐκείνων πού τίποτα δέν εἶδαν (τῶν Σαμαρειτῶν) αὐτοί πού ἔχουν δεῖ πολλά καί θαυμάσει.
Ὕστερ̉ ἀπ̉ αὐτά ἦταν ἑορτή τῶν Ἰουδαίων.

Ἡ ἀποφυγή τῆς τιμῆς καί ἡ ἐπιδίωξη τῆς ταπείνωσης_mp3

 

Π. Σάββας 2009-10-25_Ἡ ψυχὴ πρέπει νὰ ἀποφεύγει τὴν τιμὴ καὶ νὰ ἀγάπα τὴν ταπείνωση_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-10-2009 ((Συνάξεις Κυριακῆς στό Ἀρχονταρίκι).
http://www.hristospanagia.gr/

Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος_2ο Μέρος_mp3

 Π. Σάββας 2016-05-08_Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος_2ο Μέρος_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 08-05-2016 (Σύναξη στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας ).
http://www.hristospanagia.gr/?p=54349 

Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος_1ο Μέρος_mp3

 

Π. Σάββας 2016-05-07_Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος_1ο Μέρος_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 07-05-2016 (Σύναξη στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας ).

http://www.hristospanagia.gr/

Ὁ Θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας

  Το δώρο της πίστεως είναι ανεκτίμητο. Αλίμο­νο σ’ όποιον το στερήθηκε. Η ανεστιότητα και η ορφάνια θα επηρεάζουν αδιάκοπα τις εκδηλώ­σεις του, θα τραυματίζουν βαθιά τον ψυχικό του κόσμο, θα τον απογυμνώνουν σταδιακά από καθε­τί το ανώτερο και θα τον κατεβάζουν στο επίπεδο του εξελιγμένου κτήνους, εκεί ακριβώς που τοπο­θετούν τον άνθρωπο με τη μυωπία τους οι υλιστές, για να πετύχουν έτσι την αυτοδικαίωσή τους.

Η ζωή του πιστού είναι πλημμυρισμένη με φως. Μια πανίσχυρη δύναμη τον γεμίζει αισιοδοξία, ειρή­νη, ελπίδα, χαρά, βοηθώντας τον να νικάει τις δυσκολίες της ζωής, ν’ αντιμετωπίζει ηρωικά κι αυτόν ακόμα το θάνατο. Βασική αιτία της απιστίας είναι η ζωή της τρυφής και της αμαρτίας.

Για την τρυφή είναι γραμμένο στην Παλαιά Διαθήκη: «Έφαγε ο ισραηλιτικός λα­ός και χόρτασε, και κλώτσησε το Θεό ο αγαπημέ­νος. Πάχυνε, χόντρυνε, έγινε θρεφτάρι, και εγκατέ­λειψε το Θεό, τον πλάστη του, και απομακρύνθηκε από το Θεό, τον σωτήρα του» (Δευτ. 32:15).

«Οἱ αἱρετικοί καί ἡ αὐθεντικότητα τῆς ὀρθοδοξίας»

 Δημητρίου Παναγόπουλου

ἱεροκήρυκος 

 Εἶναι πολύ ἀστεῖο, νά καταπιάνονται οἱ ἄνθρωποι μέ τούς αἱρετικούς, γιά νά τούς μεταπείσουν, ὥστε νά μετανοήσουν. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί κοροϊδεύονται ἀπό τόν διάβολο καί ἀγνοοῦν, ὅτι ὁ διάβολος εἶναι μέσα στούς αἱρετικούς καί δέν τούς ἀφήνει νά μετανοήσουν. Γι᾿ αὐτό νά ξέρουμε, ὅτι ἄν μιλᾶμε μέ αἱρετικό, μιλᾶμε μέ τόν ἴδιο τόν διάβολο. Ὅλες οἱ αἱρέσεις εἶναι κατασκευάσματα τοῦ σατανᾶ.

Ἔρχονται οἱ αἱρετικοί πού γνωρίζουν τήν Ἁγία Γραφή ἀπ᾿ ἔξω καί ἀνακατωτά, γιά νά μᾶς πλανήσουν, γιατί ἐμεῖς τήν Ἁγία Γραφή, οὔτε ἀπό μέσα δέν τήν ξέρουμε!

Οἱ θλίψεις καί οἱ πειρασμοί (Γέροντας Κλεόπας Ἡλίε, Ρουμάνος ἡσυχαστής καί διδάσκαλος)

   

Οι πόνοι στον κόσμο είναι επακόλουθα της αμαρτίας (Ιώβ 4, 8· Ψαλ. 7, 14-16· Παροιμ. 22, 8· Ιερ. 4, 18). Τα διάφορα παθήματα είναι τιμωρίες για αμαρτίες (Λευ. 26, 24-28· Β’ Βασ. 7, 14), αν, όμως, θα δεχθούμε όλα τα παθήματα με υπομονή και ευχαριστία, θα μας φέρουν μεγάλο πνευματικό όφελος προς σωτηρία της ψυχής μας. Γενικά βλέπουμε, ότι όσο πληθαίνουν οι αμαρτίες και οι κακίες στον κόσμο, τόσο πληθαίνουν και οι παιδαγωγικές επισκέψεις, δηλαδή ο λιμός, οι σεισμοί, οι πόλεμοι, οι πάσης φύσεως αρρώστιες και ο θάνατος. Η μέριμνά μας, των χριστιανών, είναι να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό και να έχουμε φόβο Θεού, ταπείνωση και υπομονή, και τότε όλες αυτές οι ταλαιπωρίες θα λιγοστέψουν και θα μας είναι πολύ ωφέλιμες για τη σωτηρία μας.
Ποιος είναι ο λόγος και ο σκοπός των θλίψεων;Για τους χριστιανούς ο σκοπός των θλίψεων είναι μόνο ένας: η εξιλέωση των αμαρτιών εδώ στη γη με διαφόρων ειδών ασθένειες, θλίψεις και πόνους, για την κάθαρση και τη σωτηρία της ψυχής. Για τους κακούς που δεν θέλουν να διορθωθούν, να μετανοήσουν, οι θλίψεις από τη γη παραμένουν ως ένας αρραβώνας των αιωνίων βασάνων.

«Εἶδα τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ»

Μια πολύ ζωντανή περιγραφή του μαρτυρίου του Αγίου Εφραίμ, έχει δώσει ο κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, μέσω ενός ξεχωριστού οράματος, το οποίο είδε και έχει μάλιστα καταχωρηθεί στο επίσημο βιβλίο της Ιεράς Μονής, στον Γ΄ τόμο.

Αναφορικά με το όραμα που είδε για το μαρτύριο του Αγίου Εφραίμ ο κ. Σπυρόπουλος, διηγείται:

«Είδα, ότι βρισκόμουν ντυμένος σαν παπαδάκι στο μοναστήρι, και βοηθούσα τον Άγιο στην Εκκλησία.
Ξαφνικά, βλέπω να μπαίνουν μέσα κάτι αγριάνθρωποι με σαρίκια στο κεφάλι τους, κρατώντας ρόπαλα, ξύλα, και σπαθιά. Από τον τρόμο μου έτρεξα και κρύφτηκα κοιτώντας με αγωνία το τι θα γίνει…

Ἡ μοναδική Θεία Λειτουργία τοῦ Πάσχα τοῦ 1945 στό Νταχάου!

Ο Χριστός ανοίγει τις πύλες ενός επίγειου Άδη και οδηγεί τους κρατούμενους στην ελευθερία.

Εικόνα από το Ρωσικό Παρεκκλήσι του Νταχάου

(6 Μαΐου – Ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος)

Κάθε πασχαλινή Θεία Λειτουργία είναι αναμφισβήτητα μοναδική. Αυτή όμως που τελέστηκε το 1945 στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, είναι ξεχωριστή στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Λίγες μέρες μετά την απελευθέρωσή τους από τον στρατό των ΗΠΑ στις 29 Απριλίου 1945, εκατοντάδες Ορθόδοξοι Χριστιανοί κρατούμενοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν μιαν αλλιώτικη Ανάσταση.

«Ρηνούλα Ρηνούλα, ἦλθε ὁ Χριστός νά μέ πάρει μέ ὅλα τά τάγματα τῶν Ἁγίων Του…»

 Ἡ Βασιλική Μαλλιαροῦ μετά τό Εὐχέλαιο δέχθηκε κοντά της τόν οὐράνιο κόσμο.

~ Στήν Μονή μας, τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου ἔζησε τά τελευταῖα του χρόνια ὁ μοναχός Ἐμμανουήλ Νεοσκητιώτης, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀδελφός τοῦ πρώην Μητροπολίτου Μηθύμνης Ἰακώβου Κλεόμβροτου.

Εἶχε καί δύο ἀδελφές, οἱ ὁποῖες ἔζησαν ἀσκητικό βίο μέσα στόν κόσμο, χωρίς ποτέ νά φορέσουν τό μοναχικό σχῆμα. Θά ἀναφερθοῦμε στήν Ὁσία Ψυχή, τήν Βασιλική, ὅπως μᾶς διηγήθηκε ὁ π. Ἐμμανουήλ γιά τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς της.

«Τώρα θά σοῦ εἰπῶ, ὅ,τι θυμᾶμαι ἀπό τήν ζωή καί τό ὁσιακό τέλος τῆς Βασιλικῆς».

Πειρασμοί πρίν ἀπό τή Θεία Κοινωνία.

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

  Όσα σας συμβαίνουν στο διάστημα της προετοιμασίας σας για τη Θεία Κοινωνία – φόβος, ταραχή κ.λπ. – προέρχονται, καθώς φαίνεται, από τον εχθρό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός σας τριγυρίζει… Η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία τον καίνε και τον διώχνουν μακριά. Για να σας εμποδίσει, λοιπόν, απ’ αυτά, σας προξενεί τόσους πειρασμούς. Αγωνιστείτε να κρατήσετε τη μνήμη του Θεού και τη μνήμη του θανάτου.

«Βλέπω λοιπόν ἀπό τήν εἴσοδο νά μπαίνει ἕνας ἱερέας ψηλοῦ ἀναστήματος μέ μεγάλη γενειάδα καί ράσα πού ἦταν μέν μαῦρα ἀλλά εἶχαν μιά ἰδιαίτερη λάμψη..»

 *Ένα ακόμα από τα πολλά θαύματα που έχει κάνει ο Άγιος Ραφαήλ είναι και το παρακάτω.

~ Θα ήθελα να πω για την ευλογία που είχα στη ζωή μου να ζήσω το θαύμα, σε μια δύσκολη στιγμή για εμένα στα 22 μου από τον Άγιο Ραφαηλ. Ήταν φθινόπωρο του 2002 όταν έκανα τα χαρτιά μου για να καταταγω στον στρατό σαν επαγγελματίας οπλιτης. Λίγες μέρες πριν δώσω τις απαιτούμενες εξετάσεις αρρωσταίνω από τα νεφρά μου.

Η διάγνωση των γιατρών στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ριου ήταν οξεία σπειραματονεφριτιδα, κάτι που το παθαίνει ένας στις εκατό χιλιάδες και το ξεπερνούν ελάχιστοι.Συνήθως είναι ο προθάλαμος της αιμοκάθαρσης και της μεταμόσχευσης των νεφρών.

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος γιά τόν ἀμετανόητο Ἰούδα

 –Γέροντα, ὁ διάβολος γνωρίζει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ τὸν ἀγαπάει καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ συνεχίζει τὸ τυπικό του;

–Ἔμ, πῶς δὲν τὸ γνωρίζει! Ἀλλά ἡ ὑπερηφάνεια τὸν ἀφήνει; εἶναι ὅμως καὶ πονηρός. Προσπαθεῖ τώρα νὰ κερδίση ὅλον τὸν κόσμο. Σοῦ λέει: «Ἄν ἔχω περισσότερους ὀπαδούς, θὰ ἀναγκασθῆ ὁ Θεὸς στὸ τέλος νὰ λυπηθῆ ὅλα τὰ πλάσματά Του καὶ θὰ μὲ πάρη κι ἐμένα τὸ σχέδιο!». Ἔτσι νομίζει. Γι’ αὐτὸ θέλει, ὅσο μπορεῖ, νὰ ἀποκτήση πιὸ πολλούς ὀπαδούς.

†. Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ Αὐτοτελές διήγημα ἀπό: τό σταυροδρόμι τῆς καρδιᾶς μου.

 

Tό Πάσχα ἐκείνη τή χρονιά ἦρθε ἀργά. Τά χελιδόνια εἶχαν ἤδη ἀρχίσει νά κτίζουν τίς φωλιές τους. Τά χελιδόνια ἦταν πάντοτε ἕνα μέτρο χρονικό. Ἄν ἔφταναν πρίν τό Πάσχα, τότε εἴχαμε καλοκαιριάτικο Πάσχα, ἄν ὄχι, τό Πάσχα ἦταν χειμωνιάτικο. Κανείς βέβαια δέν μπορεῖ νά γνωρίζει γιατί τά χελιδόνια ἔρχονται κάποια στιγμή. Εἶναι, ὅμως, σίγουρο ὅτι ὁ Πλάστης καί Δημιουργός τούς ἔδωσε μιά σοφία πού εἶναι ἀρκετή γιά νά καταξιώσει τίς κινήσεις τους.

Ἑρμηνεία εἰς τό κατά Ἰωάννην εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀντιπάσχα (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 (Ιωάν. 20, 19-31)

• Ποια ημέρα εμφανίστηκε ο Ιησούς, μετά την Ανάστασή του, στους μαθητές του; Γιατί βράδυ;
• Γιατί εισήλθε “των θυρών κεκλεισμένων”; Και πώς ενώ είχε ανθρώπινο σώμα διεπέρασε τις κλειστές θύρες;
• Γιατί στάθηκε στο μέσον και γιατί είπε “Ειρήνη υμίν”;
• Ποιος είναι ο πνευματικός λόγος που ο Ιησούς έδειξε στους μαθητές του τα χέρια του και την πλευρά του;
• Γιατί και προ του πάθους δύο φορές έδωσε την ειρήνη και μετά την ανάσταση ομοίως;

Τό θαῦμα τοῦ Σικάγο: Χιλιάδες πιστοί συρρέουν γιά νά δοῦν τό μῦρο πού ἀναβλύζει ἀπό τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου

 

Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα; Β

 

ΔΙΑΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΧΘΗ

ΣΧΕΤΙΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ;

 Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι
κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα;
Β΄
     Τὸ ἀναφέραµε καὶ στὸ προηγούµενο δηµοσίευµά µας, πὼς ἔχουµε µεγάλες ἀµφιβολίες, καλύτερα ὅτι δὲν πιστεύουµε εὔκολα τοὺς ἰσχυρισµοὺς τῶν τεκτόνων, πὼς πολλοὶ κληρικοὶ εἰσέρχονται κατὰ καιροὺς στὶς Στοές των ὡς µέλη αὐτῶν. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅµως πλευρὰ οἱ τέκτονες ἐπιµένουν ὅτι ἔτσι ἔχουν τὰ πράγµατα, ἀναφέροντες µάλιστα καὶ σχετικὲς λεπτοµέρειες, κάπου- κάπου δὲ καὶ φωτογραφίες! ∆ηµοσιεύουµε ἔτσι ὅλ’ αὐτά, χάριν τοῦ ἀµυντικοῦ προβληµατισµοῦ µας καὶ τῆς ἀνάγκης νὰ γίνονται ὄχι ἁπλὲς διαψεύσεις, ἀλλὰ κανονικὲς ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις, γιὰ νὰ κατασιωπῶνται οἱ τυχὸν συκοφάντες καὶ νὰ ἀποκαλύπτεται κάθε φορά ἡ ἀθῳότης τῶν ὡς µασόνων ἀναφεροµένων κληρικῶν µας.

Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα; Α΄

ΔΙΑΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΧΘΗ ΣΧΕΤΙΚΑΙ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ;

Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ
οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι
εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα;
Α΄
       Ἡ πληγὴ αὐτὴ – οἱ µασόνοι κληρικοὶ – στὸ Σῶµα τῆς Ἐκκλησίας µας, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, πυορροεῖ ἀπὸ χρόνων πολλῶν. Ἀπὸ τὰ τέλη ἤδη τοῦ προπερασµένου αἰώνα (εἰς τὰ 1882) ἀποκαλύπτουν οἱ τέκτονες τὴν πρώτη µύηση, τὴν εἰσδοχὴ δηλαδὴ ἐπισήµου – ὅπως δηλώνουν – κληρικοῦ στὴν Στοά τους, γενικότερα στὸν ἀθηναϊκὸ χῶρο! Καὶ ἐκκλησιαστικὲς Ἀνακρίσεις γιὰ τὴν ἀναζήτηση καὶ ἀποκάλυψη τοῦ ψεύδους ἢ τῆς ἀλήθειας τῆς µασονικῆς ἐκείνης ἀναφορᾶς δὲν ἔγιναν. Ζῶντος τοῦ ἐπισήµου ἐκείνου κληρικοῦ!
Τέτοιες ἀναφορὲς γιὰ µυήσεις κληρικῶν µας εἰς τὴν Μασονία ἔχουµε δεκάδες ὁλόκληρες, ἔκτοτε καὶ ἐκκλησιαστικὲς Ἀνακρίσεις, παρ’ ὅλα αὐτά, δὲν διατάσσονται!

Τό τρακτέρ καί ὁ ἄθεος προπαγανδιστής

 

Οι ιθύνοντες του κομμουνιστικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης χρησιμοποίησαν ως κύριο μέσο για την διάδοση των αθειστικών και υλιστικών πεποιθήσεων, που αποτελούσαν την επίσημη ιδεολογία του κράτους, την αθεϊστική προπαγάνδα. Ξόδεψαν πολλά χρήματα, τύπωσαν εκατομμύρια φυλλάδια αθεϊστικού περιεχομένου και επιστράτευσαν πολλούς ομιλητές για να πετύχουν τον σκοπό τους.Όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα.Ο ρωσικός λαός ενστικτωδώς απέκρουε τα φληναφήματα της αθεϊας και έδειχνε παντοιοτρόπως την εμμονή του στη θρησκεία των πατέρων του.Άς φέρουμε ένα παράδειγμα:

Ἡ Διαφορά ἑνός Γέροντα καί ἑνός Γκουρού.

    

Η Διαφορά ενός Γέροντα και ενός Γκουρού. 

του Αθανάσιου Ρακοβαλή

Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τις διαφορές μεταξύ ενός γκουρού όπως τον δημιουργεί η παράδοση των ανατολικών θρησκειών (Ινδουισμός, Βουδισμός κ.λπ.) και ενός γέροντα όπως τον θέλει η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αυτές οι δύο “μορφές” είναι “θεσμοί” που υπάρχουν εδώ και χιλιετίες μέσα στις αντιδιαμετρικές αυτές παραδόσεις και ενώ εκ’ πρώτης όψεως μοιάζουν να έχουν τον ίδιο ρόλο, εν τούτοις μία βαθύτερη και προσεκτικότερη ματιά θα μας αποκαλύψει τις τεράστιες διαφορές τους. Το μπακίρι έχει το χρώμα και την λάμψη του χρυσού και μπορεί να ξεγελάσει ανθρώπους χωρίς πείρα, το έμπειρο μάτι όμως καταλαβαίνει την τεράστια διαφορά τους.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…

«Ὑποκρισία».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

  

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:Ὑποκρισία

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν εὐχή τοῦ Σεβασμιοτάτου καί τίς εὐχές τῶν Πατέρων πού εἶναι ἐδῶ, θά προσπαθήσουμε νά προσεγγίσουμε λίγο αὐτό τό τεράστιο θέμα -οὐσιαστικά τό μεγάλο ἁμάρτημα- τό θέμα τῆς ὑποκρισίας.
Ἐπειδή μᾶς ἀρέσουν τά γεγονότα, θά ἀρχίσω μέ ἕνα γράμμα, τό ὁποῖο γράφει ἕνας δεκαεφτάχρονος στόν Χριστό.
«Ἰησοῦ Χριστέ, εἶμαι ἕνα ἁπλό παιδί, ἄν καί ἔκλεισα τά δεκαεφτά μου. Εἶναι ἡ ἡλικία τῆς ἐφηβείας, ἀλλά δέ θέλω καί δέ μπορῶ νά τή σκέφτομαι. Δυσκολεύομαι. Σοῦ γράφω κάποιες σκέψεις. Ὁ κόσμος δέ μοῦ λέει σχεδόν τίποτα γιά Σένα. Δέ Σέ γνωρίζει. Καί οὔτε πού θέλει νά Σέ γνωρίσει. Οὔτε τουλάχιστον τό ὄνομά Σου δέν προφέρουν οἱ ἄνθρωποι πού βρίσκονται γύρω μου.