«Ἡ Οἰκογένεια καί ἡ Ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο»: Ὁμιλία τοῦ π.Σάββα τοῦ Ἁγιορείτη στήν Κατερίνη

Ο ιερομόναχος π.Σάββας Αγιορείτης είναι ο καλεσμένος της επόμενης ομιλίας του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης την Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014 στις 19:00 στο Συνεδριακό Κέντρο της Κατερίνης.
Με αφορμή την πρώτη επέτειο της Αγιοκατατάξεως του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου ο π. Σάββας θα αναφερθεί στην «Οικογένεια και την Αγωγή των παιδιών κατά τον Άγιο Πορφύριο». 
http://iskiriaki.com/wordpress/archives/5186
https://egolpio.wordpress.com/
http://www.hristospanagia.gr/ 

Ἐπιστολή στόν ἐπαγγελματία Σίμο Μ., τόν ὁποῖο βασανίζει ἡ ἐκδοχή ὅτι αὐτή ἡ ζωή ἀποτελεῖ τή Δίκη τοῦ Θεοῦ

 

Άκουσες από κάποιον ότι αυτή η ζωή αποτελεί ήδη τη δίκη του Θεού και ότι δεύτερη κρίση δεν πρόκειται να υπάρξει. Αυτή η σκέψη σε βασάνιζε αρκετό καιρό και δεν μπορούσες να αποφασίσεις αν θα την αποδεχθείς ή θα την απορρίψεις.
Φαντάσου έναν πολύ κακό άνθρωπο του οποίου οι κακίες είναι γνωστές σε όλη την πόλη. Οι γείτονες τον αποφεύγουν και μεταξύ τους κατακρίνουν τις αδικίες του. Κανείς δεν τον επισκέπτεται, κανείς δεν τον δέχεται στο σπίτι του. Έτσι κρίνουν οι άνθρωποι και έτσι τον τιμωρούν. Αλλά ο άνθρωπος αυτός οδηγείται στο δικαστήριο και το δικαστήριο αποφασίζει να τον τιμωρήσει με φυλάκιση. Αυτή είναι η έσχατη νομική κρίση. Και έτσι, λοιπόν, βλέπεις δύο δίκες: μία κατά συνθήκη και έκτακτη, και μία νομική και οριστική.Ή ακόμα πιο ξεκάθαρα, πάρε το παράδειγμα κάποιου άτακτου μαθητή, τον οποίο ο δάσκαλος πολλές φορές τιμωρεί κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους για να τον συνετίσει και στο τέλος του σχολικού έτους τον αποβάλλει από το σχολείο ως μη προσαρμόσιμο.

Φθόνος, Ζήλεια- Ἁγίου Ἐφραίμ Σύρου . Ὅτι δέν ἐπιτρέπεται οἱ λαϊκοί νά «ξεματιάζουν» (mp3).

 

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-02-2010.

http://www.hristospanagia.gr/?p=34362 

«Γιά τό φόβο τῆς μελλούσης κολάσεως καί ὅτι πρέπει ἐκεῖνος πού θέλει νά σωθεῖ ποτέ νά μήν ἀμελεῖ τή σωτηρία του» μέρος β΄ (τελευταῖο)

 

 Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

ΙΒ΄ Διδασκαλία

  ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΚΑΙ

 ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΠΟΤΕ

 ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΕΛΕΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ

 Πρέπει λοιπόν ν᾿ ἀγωνιστεῖ κανείς, ὅπως εἶπα, ὄχι μόνο ἐνάντια στίς κακές συνήθειες καί τά πάθη, ἀλλά καί ἐνάντια στίς αἰτίες πού τά προκαλοῦν καί πού εἶναι οἱ ρίζες τους. Ἄν δέν βγοῦν οἱ ρίζες, θά ξαναφυτρώσουν τ᾿ ἀγκάθια. Γιατί ὑπάρχουν μερικά πάθη πού, ἄν κόψει κανείς τίς αἰτίες τους, τ᾿ ἀποδυναμώνει. Ὅπως ὁ φθόνος. Ἀπό μόνος του δέν εἶναι τίποτα, ἀλλά ἔχει πολλές αἰτίες. Μιά ἀπ᾿ αὐτές εἶναι ἡ φιλοδοξία – γιατί θέλοντας νά δοξασθεῖ κανείς, φθονεῖ ὅποιον δοξάζεται ἤ ὅποιον προτιμᾶται. Παρόμοια καί ἡ ὀργή προέρχεται καί ἀπό πολλά ἄλλα αἴτια ἀλλά περισσότερο ἀπό τή φιληδονία. Αὐτό διηγεῖται κάποιος γιά ἕναν ἅγιο ὅτι ἔλεγε:
«Γι᾿ αὐτό ἀρνοῦμαι τίς ἡδονές, γιά νά κόψω τίς αἰτίες τοῦ θυμοῦ»1.
Καί ὅλοι οἱ Πατέρες λένε ὅτι κάθε πάθος γεννιέται ἀπ᾿ αὐτά τά τρία βασικά πάθη, τῆς φιλοδοξίας, τῆς φιλαργυρίας καί τῆς φιληδονίας2, ὅπως μέ διάφορους τρόπους σᾶς ἔχω πεῖ.

«Καλύτερα νά λυπήσης τόν Θεό, παρά τόν Γέροντά σου καί τήν Γερόντισσά σου»

 

 Διδαχές τῆς ἀείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας

 Ἰούλιος 1984

 Θά σᾶς πῶ γιά ἕνα παππούλη πού γνώρισα στήν Ἀθήνα προπολεμικά. Ὅταν ἔκανε Εἴσοδο (στήν Θεία Λειτουργία), ἔσκυβε τόσο, σάν νά εἶχε στήν πλάτη του τόν Χριστό. Ἔτσι Τόν αἰσθανότανε, ὅτι Τόν εἶχε στήν πλάτη του. Ὅπως σκύβουν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι στήν τοιχογραφία τῆς Θείας Λειτουργίας μέσα στό ἱερό, ἔτσι κι αὐτός, πήγαινε σκυφτά. Ἔλεγες, τώρα θά πέση, καί δέν ἔπεφτε. Ὅταν ἔλεγε τό «Πάντων ἡμῶν», πήγαινε σιγά-σιγά σάν χελώνα· τί ἔβλεπε! Τί γινόταν μέσα στό Ἱερό, τί Χάρι, τί συνομιλία θά εἶχε μέ τούς Ἀγγέλους καί τούς Ἀρχαγγέλους, πόση Χάρι αἰσθανόταν μέσα του! Τήν ὥρα πού ἔλεγε: «Λάβετε φάγετε», «ἰδού προσέρχομαι…» καί ἑτοιμαζόταν νά κοινωνήση, ἔκανε πόση ὥρα νά τελειώση τό Θεῖο Μυστήριο! Οἱ ἄνθρωποι ἔξω περίμεναν, περίμεναν γιά νά συνεχίση.

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος, Πνευματικές συνταγές – Παρενέργειες

Γέρων Παΐσιος

S.O.S. – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ – ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Ὅταν κάποιος Γέροντας, ὄντως ἐνάρετος, φωτισμένος, ἴσως καί χαρισματοῦχος, πῆ σέ κάποιον πού τόν ἐρωτᾶ κάποια φρᾶσι, ἤ δώση κάποια συμβουλή, κλπ., δέν σημαίνει ὅτι πάντα αὐτή ἡ ἀπόκρισις θά ἰσχύη ἐπ᾽ ἀόριστον. Γενικά, οἱ πνευματικές συνταγές ἀπό μακρυά, χωρίς δηλαδή παρακολούθησι, κάποιες φορές, ὄχι μόνον δέν εἶναι ἐγγυημένες, ἀλλά ἠμπορεῖ νά εἶναι ἀπό ἐπισφαλεῖς ἕως καί ὀλέθριες.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος πολλές φορές ἐτόνιζε, ὅτι ἀπό μακρυά καλύτερα εἶναι νά ζητοῦμε προσευχή παρά πνευματικές συνταγές.

Ὅπως πάλι, ἄν κάποιος Γέροντας, ἔστω ἔμπειρος καί σοφός, δώση καλές συστάσεις γιά κάποιον ρασοφόρο ἤ λαϊκό, αὐτό δέν ἐξασφαλίζει οὔτε ἐγγυᾶται, ὅτι ὁ ἐπαινεθείς διά βίου θά πράττη καί θά φρονῆ πάντοτε σωστά.

«Γιά τό φόβο τῆς μελλούσης κολάσεως καί ὅτι πρέπει ἐκεῖνος πού θέλει νά σωθεῖ ποτέ νά μήν ἀμελεῖ τή σωτηρία του» μέρος α΄

 

 Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

ΙΒ΄ Διδασκαλία

  ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΚΑΙ

 ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΠΟΤΕ

 ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΕΛΕΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ

   Ὅταν ἤμουν ἄρρωστος μέ πόνους στά πόδια μου, μερικοί ἀδελφοί, πού ἦρθαν νά μέ ἐπισκεφθοῦν μέ ρωτοῦσαν νά τούς πῶ τήν αἰτία, τῆς ἀρρώστιας, θέλοντας νά πετύχουν δυό πράγματα. Ἀπό τή μιά, νά μέ παρηγορήσουν καί νά μέ κάνουν νά ξεχάσω λίγο τόν πόνο μου καί ἀπό τήν ἄλλη, νά μοῦ δώσουν ἀφορμή νά τούς πῶ κάτι ὠφέλιμο. Ἀλλά ἐπειδή δέν μ᾿ ἄφηνε τότε ὁ πόνος νά σᾶς πῶ ἐκεῖνο πού ἤθελα, καλό εἶναι νά ἀκούσετε τώρα μερικά πράγματα πάνω σ᾿ αὐτό. Γιατί εἶναι εὐχάριστο νά διηγεῖται κανείς τή θλίψη, ὅταν αὐτή ἔχει πιά ξεπεραστεῖ. Καί στή θάλασσα, ὅταν ξεσηκώνεται φουρτούνα, πάντοτε στενοχωροῦνται ὅλοι οἱ ταξιδιῶτες. Μετά ὅμως, ἀφοῦ καταλαγιάσει ἡ θάλασσα, χαίρονται καί εὐχαριστοῦνται νά διηγοῦνται μεταξύ τους τά γεγονότα.
Εἶναι ὠφέλιμο, ἀδελφοί μου, ὅπως πάντα σᾶς λέω, καθετί νά τό ἀναφέρουμε στό Θεό καί νά λέμε ὅτι τίποτα δέν γίνεται χωρίς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά, ἔστω καί ἄν ἀκόμα ὑπάρχει κάποια ἐξωτερική αἰτία, νά λέμε:

«Ὅ,τι καί ἄν συμβῆ, ὅ,τι καί νά γίνη, ὅ,τι, ὅ,τι, μή κρίνετε! «Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε».»

  Διδαχές

τῆς ἀείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας

 27 Δεκεμβρίου 1983

 Ἡ ἀρχή τῆς μοναχικῆς πολιτείας εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Καί ὅταν δέν ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή μας εἴμαστε σάν νεκροί ἄταφοι. Ἔλειψε ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Ἔλειψαν τά πάντα, δέν ὑπάρχει ἐκεῖνο τό οὐράνιο μεγαλεῖο, ἡ σύμπνοια, ἡ ἀγάπη, ὁ φωτισμός, ὁ ἁγιασμός πού πρέπει νά ὑπάρχουν. Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεῦματος «ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια…»1. Ὅταν ὑπάρχη τό Πνεῦμα τῆς Χάριτος μέσα στήν ψυχή μας, θά προσέξουμε πῶς θά μιλήσουμε, θά προσέξουμε τήν παρρησία, τήν ὀργή, τόν θυμό, τήν κατάκρισι. Ὅλα αὐτά μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Θεό. Εἴδατε πού λέει στό Εὐαγγέλιο «μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε»; Τό μεγαλύτερο ἁμάρτημα αὐτό εἶναι. Τό πιό φοβερό ἀπό τά ἑπτά θανάσιμα ἁμαρτήματα εἶναι ἡ κατάκρισις! «Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε». Ὅ,τι καί ἄν συμβῆ, ὅ,τι καί νά γίνη, ὅ,τι, ὅ,τι, μή κρίνετε!

«Οἱ ἐλαφριές ἁμαρτίες»

 

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου

ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα”

τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἀπό τό βιβλίο «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ»

Ἄς σκεφτοῦμε τ’ ἁμαρτήματα ἐκεῖνα πού ὀνομάζουν μερικοί “ἐλαφριά”, καί πού δέν εἶναι βέβαια θανάσιμα, ἔχουν ὅμως κάποιο βάρος ἐνοχῆς. Σ’ αὐτά πέφτουμε ἄλλοτε ἀπό ἀπροσεξία καί ἄγνοια, ἄλλοτε ἀπό χαυνότητα καί ἀσθενική θέληση καί ἄλλοτε συνειδητά, μέ ἀπόλυτη γνώση καί θέληση. Στήν τελευταία περίπτωση ὑπάρχει τό μεγαλύτερο βάρος ἐνοχῆς.

Ἕνα ἁμάρτημα θεωρεῖται ἐλαφρό, ὅταν συγκριθεῖ μέ μιά θανάσινη ἁμαρτία. Δέν εἶναι ὅμως ἐλαφρό, ὅταν τό δοῦμε μεμονωμένο καί καθεαυτό. Π.χ. Μιά λίμνη λέγεται μικρή, ὅταν συγκριθεῖ μέ μιά μεγάλη θάλασσα. Ἀλλ’ αὐτή καθεαυτή δέν εἶναι μικρή, γιατί περιέχει πολύ νερό. Ἔτσι καί ἡ ἐλαφριά ἁμαρτία μπροστά σέ μιά θανάσιμη ἁμαρτία φαίνεται μικρή.

«Ἡ λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου»

 «Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

 Ἄς συλογιστοῦμε, ἀγαπητοί, τό χάος στό ὁποῖο ἦταν βυθισμένη πρίν ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ αἰώνιου θανάτου πού τήν ἀκολουθοῦσε, καί ἀπ᾿ ὅπου δέν μποροῦσε νά μᾶς βγάλει καμιά δύναμη. Γιατί ἄνθρωποι, βέβαια, δέν θά μποροῦσαν νά μᾶς λυτρώσουν, ἀφοῦ ὅλοι ἦταν σκλάβοι τοῦ διαβόλου, μολυσμένοι ἀπό τίς ἀνομίες:
«Πάντες γάρ ἥμαρτον καί ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, δικαιούμενοι δωρεάν τῇ αὐτοῦ χάριτι διά τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»¹.

Μά οὔτε καί ἄγγελοι θά μποροῦσαν νά μᾶς λυτρώσουν, γιατί αὐτοί, ἔχουν περιορισμένοι δύναμη, ἀγαθότητα καί σοφία, ἀφενός θά ἐμποδίζονταν ἀπό τό αὐτεξούσιό μας, καί ἀφετέρου δέν θά εἶχαν τρόπο νά γιατρέψουν τό ἄπειρο κακό μας οὔτε νά μᾶς κρατήσουν αἰώνια στήν εὐδαιμονία καί μακαριότητα. Γι᾿ αὐτό καί ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἶπε: «Οὐ πρέσβυς οὐδέ ἄγγελος, ἀλλ᾿ αὐτός ὁ Κύριος ἔσωσεν αὐτούς»².

Βάπτισμα –Ἕνα πληγωμένο Μυστήριο

 

ΕΝΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

    Υπάρχει μια λέξη που λέγεται ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ. Δηλώνει μια πραγματικότητα, η οποία δηλητηριάζει όλα τα άγια πράγματα του Θεού. Βλέπει τα πάντα με μάτι γήϊνο και επίπεδο. Χωρίς ύψος και χωρίς βάθος. Τους γονείς τους κάνει “φίλους”, τους ιερείς, επαγγελματίες, τους ναούς “μαγαζιά”, την Εκκλησία, ηθική βελτίωση, την Ομολογία Πίστεως, διάλογο καλής θελήσεως και τα Μυστήρια, Κοινωνικές εκδηλώσεις. Η εκκοσμίκευση δεν πάει στην Εκκλησία, αλλά φέρνει την εκκλησία στα μέτρα του κόσμου. Εκκοσμίκευση σημαίνει υποταγή στη νοοτροπία του πεσμένου κόσμου και όχι ανάσταση με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος.

      Αντίθετη με την εκκοσμίκευση είναι η ΑΦΟΣΙΩΣΗ στο θέλημα του Θεού, στην Αγ. Γραφή, στην Ιερή Παράδοση και την Εκκλησία.

     Δύο Μυστήρια έχουν πληγεί καίρια από την Εκκοσμίκευση: το Βάπτισμα και ο Γάμος. Ας μιλήσουμε για το Βάπτισμα.

Θαῦμα: «Μέσα στήν ἐκκλησία εἶναι μιά καλόγρια καί θά ‘ρθει νά μᾶς ἀνοίξει»

  Η Μαρία Καλογήρου, μια νεαρή δασκάλα της Κιμώλου, υπέφερε από οξεία νευρασθένεια, η οποία τελικά εξελίχθηκε σχεδόν σε παραφροσύνη. Νοσηλεύθηκε για αρκετό διάστημα σε κλινική της Αθήνας, αλλά δεν παρουσίασε καμία βελτίωση.
Απελπισμένοι ο αδελφός της και η μητέρα της, την έταξαν στην Ευαγγελίστρια της Τήνου, όπου κατέφθασαν με το ατμόπλοιο «Σάμος».
Μόλις αποβιβάστηκαν, μητέρα και αδελφός θέλησαν να την οδηγήσουν στο ναό της Θεοτόκου. Εκείνη όμως αντέδρασε από φόβο μήπως τη δέσουν και τη φυλακίσουν. Παρέμειναν λοιπόν σ” ένα ξενοδοχείο, και το βράδυ βγήκαν να κάνουν περίπατο.
Κάποια στιγμή η άρρωστη ένοιωσε μια ακαταμάχητη δύναμη να την ελκύει προς την εκκλησία, και παρακάλεσε να την οδηγήσουν εκεί.Ο ναός εκείνη την ώρα ήταν κλειστός. Για να μην τη δυσαρεστήσουν όμως προχώρησαν στον περίβολο, ανέβηκαν τα μαρμάρινα σκαλοπάτια και στάθηκαν μπροστά στην κλειστή πόρτα του ναού.

ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΑΦΙΕΡΩΣΕ 3 ΛΕΠΤΑ

  Τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη
 Ἀγαπητέ ἀναγνώστη σέ χαιρετῶ καί εὔχομαι νά εἶσαι καλά. Ἄν καί γιά νά εἶσαι καλά πρέπει νά εἶσαι κοντά στόν Θεό σου! Νά τόν ἀγαπᾶς καί ὄχι νά τόν φοβᾶσαι. Νά τοῦ μιλᾶς σάν πατέρα σου, νά τοῦ λές τά πάντα, τίς χαρές καί τίς λύπες σου, τά ὄνειρά σου καί τίς ἀπογοητεύσεις σου. Δέν εἶναι ὁ Θεός -ὅπως τό λένε πολλοί- μιά ἀνώτερη, ἀόρατη ἤ ἀπρόσωπη δύναμη. Ὁ Θεός εἶναι ὁ Χριστός πού ἔλαβε σάρκα καί αἷμα, ὅπως τό δικό μας, καί γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς σταυρώθηκε μιά ἡμέρα στόν λόφο τοῦ Γολγοθᾶ. Σταυρώθηκε γιά μένα καί γιά σένα λαμβάνοντας τό βάρος τῶν λαθῶν καί τῶν ἁμαρτιῶν μας, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τά βαρίδια τῆς ζωῆς μας.

Κυριακή Θ’ Λουκᾶ: Ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονα πλουσίου (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 

(Λουκ. ιβ’ 16-21)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε στη γη για να θεραπεύσει τους ανθρώπους από τα φθοροποιά πάθη και τις ροπές τους. Τα πάθη κι οι ροπές είναι σοβαρές ψυχικές παθήσεις.
Κλέβει ποτέ ένας γιός από τον πατέρα του; Όχι. Ο δούλος όμως κλέβει από τ’ αφεντικό του. Τη στιγμή που ο Αδάμ εγκατέλειψε την ιδιότητα του υιού κι απόκτησε την ιδιότητα του δούλου, το χέρι του απλώθηκε για να πιάσει τον απαγορευμένο καρπό. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει αυτό που ανήκει σ’ έναν άλλο; Είναι επειδή το χρειάζεται; Ο Αδάμ τα είχε όλα, δεν του έλειπε τίποτα. Παρ’ όλ’ αυτά όμως προχώρησε στην κλοπή. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει άλλον άνθρωπο κι ο δούλος άλλο δούλο; Επειδή έμαθαν πρώτα να κλέβουν από τ’ αφεντικό τους. Οι άνθρωποι συνήθως κλέβουν πρώτα από το Θεό κι έπειτα ο ένας από τον άλλο. Ο προπάτορας του ανθρώπινου γένους άπλωσε το χέρι του να κλέψει πρώτα αυτό που ανήκε στο Θεό κι έπειτα, σαν αποτέλεσμα, οι απόγονοί του άρχισαν να κλέβουν ο ένας τον άλλο.

Μεγάλη ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὰ Σαρανταλείτουργα

 

   Τοῦ Δανιὴλ Κατουνακιώτου  (1846-1929)

(Τὸ ἀξιοπρόσεκτο γεγονὸς ποὺ ἀκολουθεῖ σὲ ἐλαφρὰ διασκευὴ τῆς γλώσσης τὸ ἀναφέρει ὁ διακριτικότατος ἀσκητὴς Δανιὴλ Κατουνακιώτης σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον Μωραϊτίδην. Ἔχει δὲ ὡς ἑξῆς:)
Ἕνας γνωστός του καὶ ἐνάρετος οἰκογενιάρχης ἀπὸ τὴν Σμύρνη, ποὺ τὸν ἔλεγαν Δημήτριο, ἀφοῦ κατάλαβε τὸ τέλος του κάλεσε τὸν υἱόν του Γεώργιο, ὁ μόνος εὐσεβῆς, διότι τὰ ἄλλα τρία του παιδιὰ καὶ ἡ γυναίκα του ζοῦσαν μὲ κοσμικότητα, καὶ τοῦ ἀπεκάλυψε ὅσα ἀκολουθοῦν, καὶ τὰ ὁποῖα ὁ υἱός του ὁ πιστὸς φανέρωσε εἰς τὸν π. Δανιήλ.
Ἀφοῦ ὁ πατέρας μου ἔφθασε εἰς τὸ τέλος αὐτῆς τῆς ζωῆς καὶ ἐγνώρισε τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου του, ἐκείνην τὴν ἡμέρα ἐκάλεσε ἕνα σεβάσμιο ἱερέα, ποὺ τὸν ἔλεγαν Δημήτριον, ἄνθρωπον πολὺ ἁπλὸν καὶ ἐνάρετον, εἰς τὸν ὁποῖον μὲ πολλὴ εὐλάβεια εἶπε· «ἐγὼ πνευματικέ μου πάτερ, σήμερα πεθαίνω, καὶ παρακαλῶ ὁδήγησέ με σὲ αὐτὴν τὴν κρίσιμη στιγμὴ τί ὀφείλω νὰ πράξω;» ὁ δὲ ἱερεὺς γνωρίζοντας τὴν θεάρεστον ζωὴν τοῦ πατέρα μου καὶ ὅτι…

Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε…_mp3

 

Π. Σάββας 2013-11-21_Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε …_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-11-2013 (Κήρυγμα στήν Ἀγρυπνία τῶν Εἰσοδείων τῆς Θεοτόκου).

 

http://www.hristospanagia.gr/ 

Ἄρρωστος μιά ἑβδομάδα μέ διακονητές ἀγγέλους καί ἁγίους

 

 Ο Γέροντας Παΐσιος διηγήθηκε σε πνευματικό του τέκνο το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός, το οποίο συνέβη στον ίδιο.
Κάποτε, όταν ήμουν στον Τίμιο Σταυρό, αρρώστησα βαριά. Ήταν χειμώνας βαρύς, είχε πέσει τόσο χιόνι που κανένα δέντρο δεν έμοιαζε για δέντρο. Όλα ήταν πνιγμένα στο λευκά, τα μονοπάτια είχαν χαθεί, τα πουλιά είχαν λουφάξει, τα σύννεφα και η ομίχλη σκέπαζαν τον Άθωνα. Δεν είχαν καμία επικοινωνία με το μοναστήρι του Σταυρονικήτα, μου ήταν αδύνατο να ζήσω περισσότερο από λίγες μέρες, γιατί η αρρώστια με είχε παραλύσει τελείως. Περίμενα τον Κύριο να μου πάρει την ψυχή και να την οδηγήσει στο έλεος της ευσπλαχνίας Του. Ούτε ένα τσάι δεν μπορούσα να φτιάξω, ούτε τη σόμπα να ανάψω, ούτε νερό να πιώ είχα. Η ζωή μου ήταν αφημένη στο έλεος τού Θεού. Έλεγα «Ιδού Κύριε, εις το έλεος Σου ελπίζω μη με εγκαταλείψεις!»

Μετάνοια

 

ΜΕΤΑΝΟΙΑ

(ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία)

 Μετάνοια, τό δεύτερο βάπτισμα

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ θά μιλήσουμε περί ἐξομολόγησης καί μετάνοιας. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἡ κορύφωση τῆς μετάνοιας. Μετάνοια εἶναι μία διαδικασία ζωῆς, μία συνεχής δηλαδή κατάσταση, πού βιώνει ὁ χριστιανός καί εἶναι ἕνας τρόπος, ἤ μᾶλλον, ὁ τρόπος τῆς θεραπείας.

Ὁ ἄνθρωπος θεραπεύεται στήν Ἐκκλησία μέ τό βάπτισμα. Δυστυχῶς, ὅμως, τό Ἅγιο Βάπτισμα τό μολύνουμε. Δέν κρατᾶμε τήν καθαρότητα πού μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία, ἀπό τή στιγμή πού βγαίνουμε ἀπό τήν κολυμπήθρα καί μετά, λόγω τῶν ἁμαρτιῶν πού κάνουμε. Γι’ αὐτό τό λόγο, χρειάζεται τό δεύτερο βάπτισμα, τό ὁποῖο ἀκριβῶς εἶναι αὐτή ἡ μετάνοια. Τότε πάλι μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά θεραπευτεῖ.

Ἕνας πατριάρχης »βγαλμένος΄΄ἀπό τό Γεροντικό

 

 Ο μακαριστός πατριάρχης της Σερβικής Εκκλησίας Παύλος (11.09.1914 – 15.11.2009)είναι ο ήρωας πολλων ιστοριών που ενισχύουν το αίσθημα πως ήταν πολύ δημοφιλής στον απλό λαό και με αγία ζωή.Μόλις εκλέχθηκς επίσκοπος συμμετείχε ενεργά στην προστασία του σερβικού λαού,γράφοντας και προειδοποιώντας για ενδεχόμενη απώλεια του Κοσόβου για τους Σέρβους,για τις επιθέσεις των Αλβανών εναντίον των μοναστηριών και τους βανδαλισμούς στα ορθόδοξα σερβικά κοιμητήρια

 Γι αυτόν τον λόγο το 1989 ξυλοκοπήθηκε από νεαρούς Αλβανούς ενώ βρισκόνταν στο Κόσοβο.Αν και έμεινε στο νοσοκομείο για τρεις μήνες αρνήθηκε να καταθέσει οποιαδήποτε μύνηση εναντίον τους.

 Στις 1 Δεκεμβρίου 1990 ο αρχιεπίσκοπος Πέκίου Παύλος εκλέχθηκε πατριάρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας,μετά την παραίτηση του πατριάρχου Γερμανού λόγω ασθένειας.Η εκλογή του έγινε κατά την παράδοση των πρώτων χριστιανικών χρόνων,μετά από κλήρωση μεταξύ τριών υποψηφίων.

ΠΩΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ_ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ_ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ_mp3

 

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-01-09.

 http://www.hristospanagia.gr/?p=33887

ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ- ΑΣΚΗΤΙΚΑ, ΔΙΑΦΟΡΑ ΡΗΤΑ_MP3_2 ΟΜΙΛΙΕΣ

 

1η Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-02-09.
2η Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-02-09. 

http://www.hristospanagia.gr/?p=33884

Γιατί δέν ἔχουμε Ἡγέτες – Δεῖτε τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τήν κρίση τῆς ἐποχῆς του

 «Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. 

Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά.  Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν.  Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721). Είναι περιγραφή και της εποχής μας ή όχι;

“…μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ”

 Σήμερα κυριαρχεῖ στόν στόν κόσμο ἡ ἰδέα ὅτι δέν ὑπάρχει διάβολος. Εἶναι κι αὐτό δικό του τέχνασμα, νά πείση τόν μορφωμένο κόσμο, τούς τεχνοκράτες, αὐτούς πού ἀσχολοῦνται μέ τίς ἐπιστῆμες καί τίς γνώσεις, ὅτι δέν ὑπάρχει διάβολος!
Παρ᾿ ὅλο πού ἡ πραγματικότητα εἶναι πολύ σκληρή μ᾿ αὐτήν τήν βρωμερή παρουσία, ἐν τούτοις γιά μᾶς τούς χριστιανούς μπορεῖ νά γίνη ἀφορμή γιά μιά εὐλογημένη ἄσκησι καί πνευματική μάχη πρός τόν ἀντίδικο. Παλεύοντας τόν πονηρό καί τά τεχνάσματά του, μπορεῖ νά προκόψη ὁ χριστιανός σέ ἀρετή καί ἁγιότητα.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας μιλοῦν ἀκόμη καί γιά τήν ἀνάγκη ὑπάρξεως τῶν πειρασμῶν στή ζωή μας. “ Ἔκβαλον τόν πειρασμόν καί οὐδείς ὁ σωζόμενος”. Αὐτό σημαίνει πώς ὁ πειρασμός εἶναι ἀπαραίτητος ὡς μέσο σωτηρίας καί ὡς δρόμος πρός τήν τελειότητα καί τή θέωσι1. Θέλεις νά σωθεῖς; ὑπόμενε τούς πειρασμούς, τίς θλίψεις, τίς στενοχώριες, τίς ἀδικίες, τήν ἐχθρότητα καί ὅ,τι ἄλλο παρουσιάζει αὐτός ἐδῶ ὁ κόσμος, ἀλλά καί ὅ,τι προέρχεται ἀπό τό σῶμα μας.

Οἱ δαίμονες καί γιατί μᾶς πολεμοῦν_1ο μέρος_mp3

 

Π. Σάββας 2011-10-27_ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ)_1ο ΜΕΡΟΣ 

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-10-11 (Σύναξη Νέων).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33730 

Π. Σάββας 2014-09-28_1.Ποιὸς εἶναι ὁ φωτισμένος καὶ ὁ θεόπνευστος, 2.Περὶ θρησκείας & 3.Περὶ τῶν δύο πίστεων_Πατερικὴ Θεολογία_7ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-09-28_1.Ποιὸς εἶναι ὁ φωτισμένος καὶ ὁ θεόπνευστος, 2.Περὶ θρησκείας & 3.Περὶ τῶν δύο πίστεων_Πατερικὴ Θεολογία_7ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-09-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
http://www.hristospanagia.gr/?p=33713

Περί καταθλίψεως-Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

 

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΕΩΣ
Μαθήτρια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὁ ὁποῖος τῆς ἔστειλε 11 ἐπιστολές ἀπό τό τόπο τῆς ἐξορίας του. Στήν 10η ἐπιστολή τῆς γράφει: 

«Πράγματι, ἡ κατάθλιψη εἶναι φοβερό βασανιστήριο τῶν ψυχῶν, εἶναι ἕνας πόνος ἀνέκφραστος καί ποινή πικρότερη ἀπό κάθε ἄλλη ποινή καί τιμωρία. Γιατί μιμεῖται τό σκουλήκι, πού ἔχει δηλητήριο καί προσβάλλει ὄχι μόνον τό σῶμα, ἀλλά καί τήν ἴδια τήν ψυχή. 

Είναι σαράκι πού κατατρώγει ὄχι μόνον τά κόκκαλα, ἀλλά καί τη σκέψη εἶναι ένας δήμιος καθημερινός πού δέν ξεσχίζει μόνον τά πλευρά, ἀλλά καταστρέφει καί τη δύναμη τῆς ψυχῆς· εἶναι καί νύχτα παντοτινή, σκοτάδι χωρίς τό παρα-μικρό φῶς, τρικυμία καί ζάλη, πυρετός κρυφός, πού καίει περισσότερο ἀπό κάθε φλόγα, πόλεμος χωρίς ἀνακωχή, ἀρρώστια πού κάνει σκοτεινά πολλά ἀπό αὐτά πού βλέπουμε.

1. Ἡ οὐσία τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης 2.Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι θρησκεία_Πατερικὴ Θεολογία_5ο μέρος_ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-09-20_1. Ἡ οὐσία τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης 2.Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι θρησκεία_Πατερικὴ Θεολογία_5ο μέρος_ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-09-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33648

Ἀπό τό Γεροντικό …

 

 Κάποιος ἀδελφός ρώτησε ἕναν Γέροντα:
«Οἱ ἄνθρωποι πού ζοῦν στόν κόσμο παραμελοῦν τή νηστεία, καταφρονοῦν τήν προσευχή, δέν κάνουν ἀγρυπνίες, χορταίνουν ἀπό κάθε φαγητό, ἐνεργοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τους, στίς δοσοληψίες τους τρῶνε ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί ὅλη τή μέρα τήν περνοῦν κάνοντας ὅρκους καί ἀθετώντας τους. Πῶς λοιπόν δέν πέφτουν, οὔτε λένε “ἁμαρτήσαμε”, οὔτε ἐμποδίζουν τόν ἑαυτό τους ἀπό τή θεία κοινωνία, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ μοναχοί, πού εἴμαστε πάντοτε προσηλωμένοι σέ νηστεῖες καί ἀγρυπνίες καί σέ ὕπνο κατάχαμα καί σέ ξεροφαγίες καί στερούμαστε κάθε σωματική ἀνάπαυση, πενθοῦμε καί θρηνοῦμε καί λέμε ὅτι χαθήκαμε καί ὅτι εἴμαστε ἄξιοι γιά τήν κόλαση;»
Ὁ Γέροντας στέναξε καί ἀπάντησε: « Σωστά εἶπες, ἀδελφέ, ὅτι δέν πέφτουν οἱ κοσμικοί. Γιατί, ἀφοῦ ἔπεσαν μιά καί καλή σέ μεγάλη καί φοβερή πτώση, οὔτε νά σηκωθοῦν μποροῦν, οὔτε ἔχουν ἀπό ποῦ νά πέσουν, καθώς ἀπό τήν πολλή ἄγνοιά τους παραμένουν στήν ἀρχική τους πτώση, καί οὔτε ξέρουν ὅτι ἔχουν πέσει. Ποιά φροντίδα λοιπόν ἔχει ὁ διάβολος νά παλεύει μέ αὐτούς πού εἶναι διαρκῶς πεσμένοι;

«Ἀδελφέ, νά μή σέ φοβίσουν οἱ πειρασμοί πού σοῦ συμβαίνουν»

 

Ἀπό τό Γεροντικό 

Ἕνας ἀδελφός πού πειραζόταν ἀπό τούς δαίμονες πῆγε σέ κάποιον γέροντα καί τοῦ εἶπε τούς πειρασμούς πού ἀντιμετώπιζε. Καί ὁ γέροντας τοῦ ἀποκρίθηκε:

   «Ἀδελφέ, νά μή σέ φοβίσουν οἱ πειρασμοί πού σοῦ συμβαίνουν. Γιατί ὅσο βλέπουν οἱ ἐχθροί τήν ψυχή νά ἀνεβαίνει καί νά ἑνώνεται μέ τόν Θεό, θυμώνουν καί λιώνουν ἀπό φθόνο. Εἶναι ὅμως ἀδύνατο, ὅταν ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σέ πειρασμό, νά μήν εἶναι κοντά ὁ Θεός καί οἱ ἄγγελοί του καί νά μήν τοῦ ἁπλώνουν χέρι βοήθειας.

«Ὅλη ἡ δυστυχία καὶ ὅλη ἡ ἀδιαντροπιὰ τῆς Εὐρώπης προῆλθε ἀπὸ τὴν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ»

Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἐπισκόπου Ἀχρίδος

 Ἂν οἱ Εὐρωπαῖοι πρῶτα ἔψαχναν τὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ ἀναζητοῦσαν πρὶν ἀπὸ ὅλα τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ὅλα τὰ ὑπόλοιπα θὰ τοὺς δίνονταν καὶ τότε ὅλοι τους θὰ ἦταν χαρούμενοι. Μὲ τὴν χαρά τους θὰ φώτιζαν ὅλο τὸν μὴ χριστιανικὸ κόσμο, θὰ δόξαζαν τὸν Θεὸ καὶ λόγῳ αὐτοῦ ὅλοι οἱ λαοὶ στὴν γῆ θὰ ἀρνιόντουσαν τὰ εἴδωλα καὶ θὰ ἔσπευδαν νὰ βαπτιστοῦν, νὰ γίνουν μέλη τοῦ θεϊκοῦ εὐρωπαϊκοῦ χοροῦ.
Καὶ ὅμως οἱ Εὐρωπαῖοι πῆραν λανθασμένο δρόμο, μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό. Σκοτώνονται, παλεύοντας γιὰ ψωμὶ καὶ πάντα εἶναι πεινασμένοι.
Παρανόησαν, ἁρπάζουν αὐτὸ ποὺ δὲν τοὺς ἀνήκει καὶ πάλι δὲν τοὺς εἶναι ἀρκετό. Ἡ Εὐρώπη διαβάζοντας βιβλία γιὰ νὰ ἀποκτήσει περισσότερες γνώσεις, τυφλώθηκε, βάρυνε τὸν νοῦ της μὲ τὸ βάρος τῶν γνώσεων καὶ κατέληξε πιὸ ἀνόητη, πιὸ σκοτεινή, πιὸ φτωχή. Συνήθισε νὰ ψάχνει τὸ ψωμί, τὴν εὐτυχία, τὴν γνώση, μακριὰ ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα, μακριὰ ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ ὅλα αὐτά, εἶναι φανερὸ πὼς οἱ πόλεμοι στὴν Εὐρώπη προῆλθαν ἀπὸ….

Πρόσφατο θαῦμα τῆς Παναγίας τῆς Γοργοεπηκόου

Ο Δημήτριος Δημητρακόπουλος  από  τα  Φάρσαλα μας  διηγείται ένα  πρόσφατο  θαύμα  της  Παναγίας  της  Γοργοεπηκόου, όπως  αυτός  το  έζησε, προς  δόξαν  της Παναγίας μας.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2014 η Ιερά Εικόνα  της  Παναγίας  της  Γοργοϋπηκόου, από την Ιερά Μονή  Δοχειαρίου ήταν  στο Μετόχι της Ιεράς  Μονής στον  Σοχό  Θεσσαλονίκης, εγώ μάζευα ντομάτες στα  Τρίκαλα στο  χωριό Παλιόπυργος, είχε πολλές  βροχές και  δυσκόλευε την  συγκομιδή  της  ντομάτας.

Ένας παραγωγός με  πολύ καλή παραγωγή ντομάτας με πήγε  στο  χωράφι  του  να δώ για  να  την  μαζέψω.

Ο  καιρός ήταν δύσκολος  και  βροχερός, αδύνατο να μαζέψω ντομάτες και  του  είπα  πως  θα   φύγω  να  πάω  να  προσκυνήσω την Ιερά  Εικόνα  της  Παναγίας  της  Γοργοεπηκόου στο  Σοχό, έβαλε  το  χέρι  στην τσέπη του,  μου  έδωσε  20  ευρώ για  να  του ανάψω  μια  λαμπάδα στη  χάρη της να τον  βοηθήσει να μαζέψει την  παραγωγή.

Ἡ μελέτη τῶν εὐεργεσιῶν καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ *

 

 Κάθε πράξη ξεκινᾶ ἀπό τήν ἐπιθυμία καί κάθε ἐπιθυμία ἀπό τόν λογισμό. Γι’ αὐτό πρέπει νά προσπαθήσουμε νά ἀποσπάσουμε τόν ὀφθαλμό τῆς ψυχῆς ἀπό τά μάταια καί νά ἔχουμε τήν καρδιά μας γεμάτη καλούς λογισμούς, γιά νά μη μείνη σέ αὐτήν χῶρος γιά τούς κακούς.

Πολλά εἶναι ἐκεῖνα πού ἀξίζει νά γίνουν ἀντικείμενο μελέτης, ἐργασία τῆς ψυχῆς, τρυφή καί ἐνασχόληση τοῦ νοῦ. Τό γλυκύτερο ὅμως καί ὠφελιμώτερο ὅλων – καί νά τό λέμε καί νά τό σκεπτώμαστε – εἶναι τό νόημα τῶν Μυστηρίων καί ὁ πλοῦτος πού λάβαμε ἀπό αὐτά: Σέ ποιά κατάσταση βρισκόμασταν πρίν βαπτισθοῦμε καί τί γίναμε μετά τό Βάπτισμα καί τήν μετοχή μας στα Μυστήρια. Ποῦ ἤμασταν ὑποδουλωμένοι καί πῶς ἀπελευθερωθήκαμε καί κερδίσαμε τήν Βασιλεία. Ποια ἀπό τά ἀγαθά μᾶς ἔχουν ἤδη δοθῆ καί ποιά μᾶς ἐπιφυλάσσονται. Καί τό κυριώτερο, ποιός μᾶς τά χορηγεῖ ὅλα αὐτά, πόσο ὡραῖος καί ἀγαθός εἶναι, πῶς ἀγάπησε τό γένος μας καί πόσο μεγάλος εἶναι ὁ ἔρωτάς Του γιά τόν ἄνθρωπο.

5ήμερο προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους τά Θεοφάνεια ἀπό 15/01/2015 ἔως 19/01/2015

5ήμερο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους
1η ημ. 15/01/2015 Πέμπτη: ΘΕΣ/ΝΙΚΗ – ΑΘΗΝΑ – ΤΕΛ ΑΒΙΒ
Συνάντηση  το βράδυ στο  Αεροδρόμιο Μακεδονία  στις 11:30 και πτήση μέσω Αθηνών  με την   Aegean air για Τελ Αβίβ.  Άφιξη στις 18:00 και επιβίβαση στο πούλμαν για προσκύνημα στον Άγιο Γεώργιο στη Λύδα. Μεταφορά στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση και ξεκούραση.
1η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
2η ημ. 16/01/2015 Παρασκευή: ΦΡΕΑΡ ΙΑΚΩΒ – ΘΑΒΩΡ - ΝΑΖΑΡΕΤ – ΚΑΝΑ -ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ
Μετά το πρωινό αναχώρηση για προσκύνημα στο Φρέαρ Ιακώβ στην Σαμάρεια όπου φυλάσσεται το σκήνωμα του Αγ. Φιλούμενου. Συνεχίζουμε για προσκυνήματα στο Όρος Θαβώρ, στον τόπο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ναζαρέτ και στην Κανά (πρώτο θαύμα του Κυρίου μας). Εν συνεχεία κατευθυνόμαστε  βόρεια στην πόλη της Τιβεριάδος και προσκύνημα στη Καπερναούμ. Επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ προσκύνημα στην Ιερά Μονή του Αγ. Γερασίμου του Ιορδανίτη. Το βράδυ θεία λειτουργία στον Ναό της Αναστάσεως.

Ἡ ἐξομολόγηση τοῦ ἀνεξομολόγητου μπαρμπα-Θεόδωρου.The Confession of Barba-Theodoros the Unconfessed

 

 Ο μπάρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθεί. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.

 Κάποτε, όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξομολογήθηκε. Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαριές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να τον στηρίξει στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφτεί την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.

Πράγματι, ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, μετέβη με άλλους προσκυνητές στο μοναστήρι του αγίου Γερασίμου στις 15 Αυγούστου. Το απόγευμα της 15ης Αυγούστου μεταφέρουν την τιμία Λάρνακα του αγίου Γερασίμου στον μεγάλο ναό για την τελετή της πανηγύρεως. Κατά την μεταφορά η Λάρνακα του Αγίου περνά πάνω από αρρώστους, κυρίως δαιμονισμένους και την συνοδεύει ο Αρχιερεύς της περιοχής, περιστοιχισμένος από πλειάδα ιερέων της νήσου Κεφαλονιάς.

Ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων_σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Παΐσιο_κείμενο+mp3

Π. Σάββας 2010-09-10_Ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζυγῶν_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-09-2010 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33528 

Ἤρθαμε ἐδῶ νά κάνουμε ὑπακοή, ὄχι νά κάνουμε προσευχή- Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

Μοναχός: Να πώ ένα άλλο. Ένα προσωπικό που συμβαίνει εδώ. Μετά το Απόδειπνο, όταν το αρχονταρίκι πλύνει τα σεντόνια, τα απλώνομε και μερικοί τα μαζεύουν. Είμαι από αυτούς που τα μαζεύουν τα σεντόνια που στέγνωσαν στην απλωταριά. Και όταν πηγαίνω το βράδυ να μαζέψω τα σεντόνια, δεν μπορώ μετά να κοιμηθώ, όπως κάνω τις άλλες μέρες, γιατί εγείρομαι μέσα μου και δεν μπορώ να κοιμηθώ και χάνω λίγο απ’ την τάξη, το πρόγραμμα. Και το λυπάμαι.

 Γέροντας: (Δεν κατάλαβε) Και το;…

Ὁ ἴδιος θά τό καταλάβεις…

Εμείς ήμαστε ραφτάδες στον Άγιο Παύλο, κι εγώ ως αρχάριος δεν είχα γνωρίσει ακόμη τον γερο-Ιωσήφ. Φεύγοντας από το σπίτι πήρα το κομποσχοίνι να πάω στον Άγιο Παύλο. Κατουνάκια – Άγιος Παύλος είναι δυόμιση ώρες. Πέρασα τη Μικρή Αγία Άννα, πέρασα την Αγία Άννα, κατηφορίζω λοιπόν για τη Νέα Σκήτη. Όταν έφτασα κοντά στον μύλο, εκεί από πάνω από τον Ευαγγελισμό, ξύπνησα! Βρε, λέω, πότε έφτασα εδώ πέρα; Είχα αφοσιωθεί τόσο πολύ στην ευχή που δεν έβλεπα τον δρόμο!Θα κάνεις εργόχειρο, κάνεις ένα διακόνημα, μην αφήνεις την ευχούλα, γιατί και η ευχή σε θεοποιεί. Το πρώτο-πρώτο, πατέρες, που θα αισθανθείτε, θα είναι η χαρά!

Μία διδακτική ἱστορία ἀπό τό Περιβόλι τῆς Παναγίας

 

 Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων στο Άγιο όρος , για να γίνη Μοναχός. Οι Πατέρες όμως της Σκήτης δεν τον δέχονταν, γιατί, εκτός που ήταν ράθυμος και αμελής, ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα. Επειδή εκείνος αναπαυόνταν στην Σκήτη, παρακάλεσε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένη ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά. Έτσι λοιπόν πέρασε την ζωή του με ραθυμία και αμέσως μέχρι την ώρα του θανάτου του που έπεσε πιά στο κρεβάτι και ψυχοραγούσε. Οι Πατέρες όμως του συμπαραστέκονταν και βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.Μια μέρα ο ετοιμοθάνατος είχε έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες απορούσαν τι να συμβαίνη ! Όταν συνήλθε τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:

Θέλετε να σωθεῖτε;

 

Ως γνωστόν, οι άνθρωποι της εποχής μας, ευρίσκονται χωρισμένοι σε δυο στρατόπεδα.
Εις το πρώτο στρατόπεδο ευρίσκονται οι συνειδητοί Χριστιανοί, οι οποίοι ζουν ζωήν Χριστιανικήν. Εκκλησιάζονται τας Κυριακάς και τας μεγάλας εορτάς. Παρακολουθούν χριστιανικά κηρύγματα, Προσεύχονται.
Διαβάζουν Αγίαν Γραφήν, βιβλία και έντυπα θρησκευτικά. Έχουν έμπειρον και μόνιμον εξομολόγον, εις τον οποίον εξομολογούνται με ταπείνωσιν, με ειλικρίνειαν και με συντριβήν και ευθύς εκτελούν όσα τους λέγει ο εξομολόγος τους.Εις το δεύτερο στρατόπεδο ευρίσκονται οι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν ζωήν κοσμικήν και αμαρτωλήν.

Συγκλονιστικό θαῦμα τῆς «Παναγίας» καί οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι «Κοσμᾶς καί Δαμιανός»

       Διηγείται μια γυναίκα:

 «Το όνομα μου είναι Αθηνά Παππά. Στις 24-10-08 ο υιός μου Σπυρίδων είχε ένα σοβαρότατο τροχαίο. Είχε χτυπήσει στο κεφάλι και είχα αιματώματα στον εγκέφαλο, νεκρά κύτταρα τα οποία δεν αναπλάθονται ποτέ ξανά και θλάση στο κέντρο του εγκεφάλου.Ήταν στην εντατική του Ν.Ν.Α επί 29 πραγματικά πολύ δύσκολες μέρες διότι ήταν σε κώμα, διασωληνωμένος γιατί δεν μπορούσε ν’ αναπνεύσει και επιπλέον είχε αρχίσει η εσωτερική σήψη στα όργανά του. Το αποκορύφωμα ήταν η 45-λεπτη ανακοπή που έκανε 3 ημέρες πριν την γιορτή της Παναγίας (τα εισόδια της Θεοτόκου). Απ’ την ανακοπή του έμεινε ανεπάρκεια στην καρδούλα του, που θα την είχε για όλη του την ζωή.
Ο γιός μου ήταν 16 χρονών όταν συνέβη το τροχαίο. Εμείς πλέον δεν ξέραμε τι να παρακαλέσουμε τον Θεό. Οι γιατροί είπαν ότι αν ζήσει θα μείνει φυτό γιατί το χτύπημα στον εγκέφαλο είναι σ’ ένα σημείο όπου απ’ εκεί φεύγουν όλες οι πληροφορίες.Μετά την ανακοπή και ενώ ήταν σε κώμα συνέχισε να βαραίνει.Δεν ανέπνεε, δεν λειτουργούσαν τα όργανά του, του έβαζαν αίμα και είχε πάρει και λοίμωξη όπου είχε 40 πυρετό. Παρακαλούσαμε τον Θεό με τον άντρα μου να τον αναστήσει, δεν ξέραμε τι να πρωτοπαρακαλέσουμε.

Διδακτικό Ρωσικό ανέκδοτο από τον γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ

 Για το κτίσιμο των Ναών

Ο σύγχρονος Γέροντας και ιδρυτής της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ Αγγλίας, Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ρωσικής καταγωγής, είπε σε ένα κληρικό πνευματικό του παιδί καθώς κοίταζαν ένα ναό, που είχε αρχίσει να κτίζεται στους χώρους της Μονής:
«Είναι δύσκολο να κτίζεις ναό σήμερα. Θα ξεσηκωθούν όλα τα δαιμόνια», και συνέχισε με ένα ανέκδοτο που είχε ακούσει στη Ρωσία:

«Κάποιος πήγε στην κόλαση, αλλά όμως ήθελε να υπάρχει εκεί ναός για να προσεύχεται. Παρά την αμαρτωλότητά του αγαπούσε τον Θεό και ήθελε να προσεύχεται. Άρχισε να μετρά τον χώρο για να κάνει θεμέλια.
Ένας διάβολος τον ρώτησε τι κάνει; Εκείνος απάντησε: «Θέλω να κτίσω ιερό ναό για να προσεύχομαι».

Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης:….συγχώρεσέ με, ἄνθρωπος εἶμαι

Ε, ας υποθέσουμε ότι αύριο θα μεταλάβουμε.
Θα ‘ρθει ουσιωδώς ο Παράκλητος ν’ αγιάσει τα Δώρα· πως θα Τον υποδεχθείς;
«Στο έλεος Σου, στην ευσπλαγχνία Σου, συγχώρεσέ με, άνθρωπος είμαι, συγχώρεσέ με».

Τό παγωμένο βουνό τοῦ γογγυσμοῦ

 

 Κοιμήθηκε η μεγαλόσχημη μοναχή Σεργία. Εμείς στεκόμαστε δίπλα στο Γέροντα στο ναό της Κοιμήσεως και μας λέει:

 -Λοιπόν,η  ψυχή της μακάριας γερόντισσας Σεργίας τώρα δοκιμάζει κάτι τέτοιο: Είναι σαν να βρίσκεται μπροστά της ένα παγωμένο βουνό. Αυτή υψώνεται και πάλι κατρακυλά κάτω. Πάλι υψώνεται μέχρι το μέσον του βουνού, σχεδόν φτάνει στην κορυφή και πάλι κάτω…

Πῶς νά φυλάγονται οἱ Χριστιανοί ἀπό τά μαγικά…

 

 Γιά νά φυλάγεσθε ἀπό τά μαγικά καί τήν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων, νά ἔχετε ὅλοι – μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες – κρεμασμένο στό λαιμό σας τόν τίμιο Σταυρό.

Τρέμουν οἱ δαίμονες τόν τύπο τοῦ Σταυροῦ καί φεύγουν μακριά ὅταν τόν βλέπουν.
῎Αλλωστε, ὅπως ὁμολόγησαν οἱ ἴδιοι στόν ἅγιο ᾿Ιωάννη τόν Βοστρινό, πού εἶχε ἐξουσία κατά τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβοῦνται περισσότερο· τό Σταυρό, τό ἅγιο Βάπτισμα καί τή θεία Κοινωνία.

Ἡ γυναίκα τῆς ἁμαρτίας καί ὁ Ἐρημίτης…………

 

   Έβαλε κάποτε στο νου της μια γυναίκα της αμαρτίας καί στοιχημάτισε με τους φίλους της, πως θα το πετύχαινε να παρασύρει στα δίχτυα της τον Ερημίτη, που ζούσε στο βουνό, μακριά από την πόλη καί που όλοι έλεγαν γι’ αυτόν πως ήταν άγιος άνθρωπος.

Φόρεσε ένα πυκνό πέπλο, που έκρυβε την ομορφιά της κι’ ανέβηκε στο βουνό. Οι φίλοι της την περίμεναν στα μισά του δρόμου. Όταν βράδιασε, χτύπησε την πόρτα της σπηλιάς του Ερημίτη. Εκείνος όταν την είδε, ταράχτηκε…
Πώς βρέθηκε τάχα γυναίκα τέτοια ώρα σ’ αυτή την έρημο;
Πλάνη σου είναι τούτη, διάβολε, συλλογίστηκε.
Τη ρώτησε ποια ήταν καί τί γύρευε. Εκείνη έβαλε τα κλάματα.— Ώρες ολόκληρες πλανιέμαι σ’ αυτές τις ερημιές, Αββά. Έχασα το δρόμο καί τη συντροφιά μου κι’ ούτε κατάλαβα πώς βρέθηκα εδώ. Μα για τ’ όνομα του Θεού, μη με αφήσεις να με φάνε τα θηρία.

Τά χαρακτηριστικά τοῦ φιλάργυρου_mp3

 

Π. Σάββας 2014-11-01_Τά χαρακτηριστικά τοῦ φιλάργυρου_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 31-10-2014 (Κήρυγμα στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33236